Αυτός ο κανόνας του "Μόνο Έλληνες" που ίσχυε για τα περισσότερα πανελλήνια αθλητικά γεγονότα, ίσχυε και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα. Προφανώς διότι οι ίδιοι οι αγώνες ενσωμάτωναν μία ιερή θρησκευτική τελετή και εορτή. Όποιος δεν ήταν Έλληνας ή Ιδαίος (αυτός που ορκίζεται οπαδός και λατρεύει την επικείμενηι θρησκεία ) δεν είχε την άδεια να συμμετέχει ή να εκπροσωπεί ομάδα ανθρώπων που δεν ακολουθούν αυτή την θρησκεία. Έτσι οι ίδιοι οι αγώνες θεωρούνταν εξ ολοκλήρου ελληνική υπόθεση. Επίσης ήταν θέμα εθνικής υπερηφάνειας την οποία πολλοί σημερινοί αυτοαποκαλούμενοι ιστορικοί και κοινωνιολόγοι την λένε προκατάληψη και ρατσισμό, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Κατά τους αρχαίους Έλληνες, αυτοί που θεωρούνται Έλληνες και όχι "βάρβαροι" ήταν αυτοί που: α) ήταν ικανοί να αποδείξουν ότι η φυλή απ' όπου προέρχονταν και η γενεαλογική γραμμή τους θα μπορούσε να εντοπιστεί στον Έλληνα, πρόγονο όλων των Ελλήνων και υιό του Δευκαλίωνα, κατά την Ελληνική μυθολογία, β) η γλώσσα που μιλούσαν συνδεόταν με την "κοινή" Ελληνική ή ακόμη και με κάποια από τις διαλέκτους της Ελληνικής, γ) η θρησκεία τους είχε υιοθετήσει το Ελληνικό Πάνθεον και όλες του τις θρησκευτικές εορτές και τελετές. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Ηροδότου ο οποίος μας αφηγείται την περίπτωση του Μακεδόνα βασιλιά, Αλεξάνδρου του Πρώτου, ο οποίος για να συμμετέχει στους αγώνες έπρεπε να αποδείξει στους Ελλανοδίκες, τα σημαντικότερα στελέχη των αγώνων, (όπως είναι εμφανές και από τον τίτλο τους, ήταν οι κριτές των Ελλήνων) ότι ήταν Έλληνας ικανοποιώντας όλες τις προϋποθέσεις. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι πέτυχε με άριστα. Έτσι πολλές ομάδες των Ελλήνων από την βόρειο Ελλάδα, όπως οι Μακεδόνες τους οποίους ο Ηρόδοτος τους αναφέρει με την ονομασία της πόλης τους, ήταν το "Δωρικόν Έθνος" όπως επίσης και από τα νησιά του Ιωνίου, του Αιγαίου, την Κρήτη, την Κύπρο, την Μικρά Ασία, την Αφρική και αργότερα και από την Ιταλία συναντιόντουσαν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέταρτο σεληνιακό ημερολογιακό έτος.
Όπως εξηγεί και ο Πρόκλος, στο «Πλάτωνος Πολιτείας Υπόμνημα β’ [συνέχεια 2.184 - 368], 356.4 – 357.29», ο Πλάτων υποστηρίζει ότι η Ειμαρμένη είναι αιτία των κοσμικών περιόδων (περιφορών), και ότι η περίοδος ή η εντός τους τάξη ή η αιτιώδης συνάφειας, όπως θεώρησαν ορισμένοι. Το δηλώνουν όλα όσα λέγει στον «Πολιτικό, 272.e» : «Τον Κόσμο τον έστρεφε σε αντίθετη κατεύθυνση η Ειμαρμένη και η έμφυτη επιθυμία του – τὸν δὲ δὴ κόσμον ἀνέστρεφεν εἱμαρμένη καὶ σύμφυτος ἐπιθυμία,», οδηγώντας τον κατά την αντίστροφη προς την προηγούμενη κυκλική κίνηση. Είναι δηλ. φανερό ότι εδώ θεωρεί πως η Ειμαρμένη κινεί, και ότι από αυτή κινείται ο σύμπας Κόσμος καθ’ όλες τις κινήσεις που εμπεριέχει. Εξ ου και στην αρχή της κίνησης τον κάνει περισσότερο ακριβή ενώ στο τέλος περισσότερο αμβλύ. Διότι η τάξη είναι λιγότερη στα έσχατα όντα του Κόσμου και περισσότερη στα πρωταρχικά. Καθώς λοιπόν η Ειμαρμένη είναι τέτοιου είδους, δηλ. αιτίας της κινήσεως των κοσμικών περιόδων (περιφορών), το ότι ο Πλάτων δεν την θεωρεί θεό θα μπορούσες να το καταλάβεις από τον αυτό διάλογο. Λέει δηλ. ότι δεν υπάρχουν δυο θεοί με αντίθετα φρονήματα που κινούν τον Κόσμο κατά δύο αντίθετες κινήσεις. Επιπλέον η ανακύκληση είναι αντίθετη προς την πρώτη κυκλική κίνηση που είναι θεϊκή. Προφανώς λοιπόν δεν θα υποστηρίξουμε ότι είναι θεϊκή εκείνη που μπορεί να τη θέτει σε κίνηση, εφόσον προηγουμένως είπε ότι ο θεός είναι η αρχή της πρώτης κυκλικής κίνησης. Ο Πλάτων άλλωστε πρόσθεσε ότι κι αν όλοι οι θεοί σταμάτησαν να φροντίζουν τα μέρη του Κόσμου που είχαν αναλάβει, εφόσον εκείνοι εγκατέλειψαν τον Κόσμο, στην συνέχεια τον έστρεφε προς την αντίθετη κατεύθυνση η Ειμαρμένη, εφόσον βέβαια κινεί την κίνηση την αντίθετη προς την πρώτη κυκλική κίνηση του σύμπαντος, την οποία κινούσε ο θεός, ενώ ένας θεός να κινεί κίνηση αντίθετη προς έναν άλλο θεό είναι αδύνατο, ακόμα κι αν μετά το γεγονός της εγκατάλειψης του Κόσμου από όλους τους θεούς τον κινεί σαν να μην είναι εκείνη θεός. Το ότι επίσης η Ειμαρμένη δεν είναι ούτε η θεϊκή ψυχή του σύμπαντος θα μπορούσαμε να το μάθουμε αν κατανοούσαμε τον τρόπο με τον οποίο στον «Τίμαιο, 34.b & 36.e» την αναγνωρίζει ως θεό (εφόσον βέβαια ονομάζει τον Κόσμο «ευδαίμονα θεό» λόγω εκείνης) και λέει ότι «ως θεϊκή αρχή» άρχισε να γυρίζει γύρω από τον εαυτό της «σε μια ακατάπαυστη και σώφρονα ζωή», και ακόμα τον τρόπο με τον οποίο στον «Νόμους, 897.b» θεωρεί ότι αυτή «αφού προσέλαβε θεϊκό νου» είναι θεός, όπως επίσης είναι θεοί και όλες οι ψυχές των άστρων, των ωρών, των στοιχείων. Αν λοιπόν η Ειμαρμένη, κατά τον Πλάτωνα, δεν είναι θεός, και αν η ψυχή του Κόσμου είναι θεός, η ψυχή του Κόσμου δεν είναι η Ειμαρμένη, ούτε η ψυχή του «Τίμαιου» ούτε η ψυχή των «Νόμων». Το ότι εξάλλου η εκδοχή που απομένει είναι αληθινή, ότι δηλαδή η Ειμαρμένη είναι η φύση του σύμπαντος, μπορούμε να το συμπεράνουμε από όλα αυτά. Αν η Ειμαρμένη δεν είναι ούτε η ψυχή που προσέλαβε νου ούτε το σωματοειδές (αυτό βέβαια κινεί, δεν είναι όμως θεός όπως εκείνη), απομένει να είναι αυτή ενδιάμεση των δύο τούτων, από εκείνη μεν που είναι θεός κατώτερη αφού δεν είναι θεός και από εκείνο επίσης που είναι κινούμενο ανώτερη ως κινούσα, και επομένως να είναι η φύση του σύμπαντος. Πραγματικά, στον «Τίμαιο, 41.e», όταν ο δημιουργός θέλει να ανακοινώσει στις ψυχές τους «εἱμαρμένους νόμους», δείχνει πρώτα την φύση του σύμπαντος (λέει το εξής : «Ύστερα επιβίβασε τις ψυχές σαν μέσα σε όχημα, τους έδειξε τη φύση του σύμπαντος και τους είπε τους νόμους της Ειμαρμένης - καὶ ἐμβιβάσας ὡς εἰς ὄχημα τὴν τοῦ παντὸς φύσιν ἔδειξεν νόμους τε τοὺς εἱμαρμένους εἶπεν αὐταῖς»), και στους «Νόμους», εκεί που πρόκειται να αντιταχθεί σε όσους εκλαμβάνουν τα σωματικά στοιχεία ως αρχές των όντων, λέει ότι δεν είναι σωστό να ονομάζουν φύση αυτά που είναι σύμφωνα με και προέρχονται από τη φύση, με την σκέψη προφανώς ότι η φύση είναι κάτι άλλο από αυτά που προέρχονται από τη φύση. Αν λοιπόν όλα τα σώματα προέρχονται από τη φύση, είναι σαφές ότι υπάρχει μία άλλη φύση πέρα από τα σώματα, και η οποία, κατά τον Πλάτωνα, είναι η αιτία των πραγμάτων που προέρχονται από την φύση. Αποδείχτηκε λοιπόν ότι σύμφωνα με τις αρχές του Πλάτωνα, η Ειμαρμένη είναι η φύση των σύμπαντος. Συγγραφέας κειμένου : Κεφάλας Ευστάθιος
Στην Δ’ ραψωδία της Οδύσσειας, στίχος 759 – 766, βλέπουμε μια τυπική ευχή των Ελλήνων προς τους θεούς : βλέπουμε την Πηνελόπη να (προσ)εύχεται στην Αθηνά για να σώσει τον υιό της Τηλέμαχο από τους Μνηστήρες που ετοιμάζονται να τον σκοτώσουν σε ενέδρα που θέλουν να του στήσουν καθώς αυτός επιστρέφει από την ιερή Πύλο που είχε πάει να ρωτήσει τον Νέστωρα για την τύχη του πατέρα του. Αναφέρει λοιπόν ο Όμηρος : «Εκείνη αφού λούσθηκε, καθαρά στο σώμα φόρεσε ρούχα, και στο υπέρωον ανέβηκε με τις θεραπαινίδες, έθεσε κάνιστρο με σιτάρι, και προσευχήθηκε στην Αθηνά. “Άκουσε με, του Διός που έχει την αιγίδα τέκνον, Ατρυτώνη, αν ποτέ ο πολύβουλος στα μέγαρα Οδυσσεύς ή βοδιού ή προβάτου παχιού μηρούς σου έκαυσε, αυτά τώρα θυμήσου μου, και τον προσφιλή μου υιό σώσε, τους δε μνηστήρες διώξε που κακώς υπερανδρίζονται”.- ἡ δ᾽ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵμαθ᾽ ἑλοῦσα, εἰς ὑπερῷ᾽ ἀνέβαινε σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξίν, ἐν δ᾽ ἔθετ᾽ οὐλοχύτας κανέῳ, ἠρᾶτο δ᾽ Ἀθήνῃ· “κλῦθί μευ, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, Ἀτρυτώνη, εἴ ποτέ τοι πολύμητις ἐνὶ μεγάροισιν Ὀδυσσεὺς ἢ βοὸς ἢ ὄϊος κατὰ πίονα μηρία κῆε, τῶν νῦν μοι μνῆσαι καί μοι φίλον υἷα σάωσον, μνηστῆρας δ᾽ ἀπάλαλκε κακῶς ὑπερηνορέοντας“.». η θυσία του Νέστορα στην Αθηνά Στην Γ’ ραψωδία της Ομηρικής Οδύσσειας υπάρχει η περιγραφή τόσο μιας τυπικής ευχής όσο και μιας θυσίας στην Αθηνά εκ μέρους του Γερήνιου ιππότη Νέστωρα και των υιών του, οι «Ἐχέφρων τε Στρατίος τε Περσεύς τ᾽ Ἄρητός τε καὶ ἀντίθεος Θρασυμήδης. τοῖσι δ᾽ ἔπειθ᾽ ἕκτος Πεισίστρατος ἤλυθεν ἥρως – ο Εχέφρων και ο Στράτιος και ο Περσεύς και ο Άρητος και ο ισόθεος Θρσυμήδης. Έπειτα από αυτούς εκτός ο Πεισίστρατος ήλθε ο ήρωας». «Αλλά, άνασσα, δείξε μου και δώσε μου κλέος εσθλό σε μένα και τα παιδιά μου και την αιδομένη σύγκοιτη, και εγώ πάλι θα σου θυσιάσω βόδι χρονιάρικο ευρυμέτωπον, αδάμαστο, που ουδέποτε υπό τον ζυγό έβαλεν άνδρας. Αυτό εγώ θα σου θυσιάσω με χρυσό τα κέρατα αφού περιχύσω. - ἀλλά, ἄνασσ᾽, ἵληθι, δίδωθι δέ μοι κλέος ἐσθλόν, αὐτῷ καὶ παίδεσσι καὶ αἰδοίῃ παρακοίτι· σοὶ δ᾽ αὖ ἐγὼ ῥέξω βοῦν ἤνιν εὐρυμέτωπον, ἀδμήτην, ἣν οὔ πω ὑπὸ ζυγὸν ἤγαγεν ἀνήρ· τήν τοι ἐγὼ ῥέξω χρυσὸν κέρασιν περιχεύας». (σ. 380 – 384). Αφού λοιπόν είδαμε μια τυπική ευχή των Ελλήνων προς την Αθηνά, ας δούμε το τυπικό τελέσεως της θυσίας : «Και ανάμεσα τους μύθους άρχισε ο Γερήνιος ιππότης Νέστωρ. “Στο άρπα, τέκνα προσφιλή, κάμετέ μου την χάριν, ώστε πρώτιστα από τους θεούς να εξιλεωθώ στην Αθηνά, που εναργής μου ήλθε στου θεού το θαλερό τραπέζι. Αλλά μπρος ένας στο πεδίο για βόδι να πάει, ώστε τάχιστα να έλθει, και να το φέρει των βοών βουκόλος άνδρας. Κι ένας στου μεγαλόθυμου Τηλέμαχου την μελανή νήα πάντας πηγαίνοντας τους εταίρους να άγει, και να αφήσει μόνο δύο. Κι ένας πάλι τον χρυσοχόο Λαέρκην εδώ ας καλέσει να έλθει, στου βοός τα κέρατα χρυσό να περιχεύση. Οι άλλοι μένετε αυτού όλοι μαζί, και πείτε μέσα στις δούλες στα ευκλεή δώματα τραπέζι να ετοιμάσουν, έδρανα και ξύλα γύρω και αγλαό να φέρουν ύδωρ”. Έτσι είπε, και πάντες ξεπνεώνονταν. Ήλθε λοιπόν ο βους Εκ πεδίου, ήλθαν και εκ της ταχείας νηός Του μεγαλόκαρδου Τηλεμάχου οι εταίροι, ήλθε και χαλκεύς Όπλα στα χέρια έχων χάλκινα, όργανα της τέχνης, Άκμονα και σφύρα και ευποίητη πυράγρα που με αυτά χρυσό κατεργάζονταν. Ήλθε κι η Αθηνά τις θυσίες να απαντήση. Και ο γέρων ιππιλάτης Νέστωρ χρυσόν έδωκε. Εκείνος έπειτα του βοός τα κέρατα περίχευε με μαστορία, το κόσμημα η θεά να χαρεί ίδουσα. Το βόδι οδήγησαν από τα κέρατα ο Στράτιος και ο θεϊκός Εχέφρων. Νερό για χερονίψιμο ο Άρητος με ανθοσκάλιστο λέβητα τους έφερνε εκ του θαλάμου έλθων, και στο έτερον είχε κριθάρια μέσα κάνιστρο. Πέλεκυν ο μένων στον πόλεμο Θρασυμήδης οξύν έχων στο χέρι παρίστατο, το βόδι να κόψει. Κι ο Περσεύς αιμοδόχον είχεν. Ο δε γέρων ιππιλάτης Νέστωρ Με χερονίφτι και τα κριθάρια κατέρχονταν, πολλά στην Αθηνά Ευχόμενος αρχίζοντας, τρίχες της κεφαλής στο πυρ βάλλων. Κι αφού ευχήθηκαν και τα κριθάρια σκόρπισαν, αμέσως του Νέστορος ο γιός, ο υπέρθυμος Θρασυμήδης, το κτύπησε κοντά σταθείς. Κι ο πέλεκυς απέκοψε τους τένοντες του αυχένος, κι έλυσε του βοδιού το μένος. Έσκουξαν θυγατέρες και νύμφες και η αιδόμενη σύγκοιτη του Νέστορος, η Ευρυδίκη, η μεγαλύτερη του Κλύμενου θυγατέρα. Εκείνοι έπειτα σηκώνοντάς το από τη γη με τις ευρείες οδούς το κρατούσαν. Τότε το έσφαξεν ο Πεισίστρατος , αρχηγός ανδρών. Κι από αυτό αφού μελανόν αίμα έρρευσε, άφησε τα οστά ο θυμός (ψυχή), στο άψε τότε διαμέλιζαν, αμέσως τα μεριά έτεμναν πάντα κατά το πρέπον, και με λίπος τα κατεκάλυψεν δίπτυχα ποιήσαντες, κι από αυτών ωμά (κρέατα) έθεσαν. Τα έκαιε πάνω σε σχίζα ο γέρων, κι επάνω ερυθρό/καυστικό οίνο Έσταζε. Κι νέοι κοντά σε αυτόν είχαν οβελούς στα χέρια. Όταν λοιπόν τα μεριά εκάησαν και τα σπλάγχνα έφαγαν, τεμάχισαν τότε τα άλλα και σε οβελούς τα πέρασαν, τα ώπτησαν μυτερούς οβελούς στα χέρια έχοντες. -τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ· “καρπαλίμως μοι, τέκνα φίλα, κρηήνατ᾽ ἐέλδωρ, ὄφρ᾽ ἦ τοι πρώτιστα θεῶν ἱλάσσομ᾽ Ἀθήνην, ἥ μοι ἐναργὴς ἦλθε θεοῦ ἐς δαῖτα θάλειαν. ἀλλ᾽ ἄγ᾽ ὁ μὲν πεδίονδ᾽ ἐπὶ βοῦν ἴτω, ὄφρα τάχιστα ἔλθῃσιν, ἐλάσῃ δὲ βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ· εἷς δ᾽ ἐπὶ Τηλεμάχου μεγαθύμου νῆα μέλαιναν πάντας ἰὼν ἑτάρους ἀγέτω, λιπέτω δὲ δύ᾽ οἴους· εἷς δ᾽ αὖ χρυσοχόον Λαέρκεα δεῦρο κελέσθω ἐλθεῖν, ὄφρα βοὸς χρυσὸν κέρασιν περιχεύῃ. οἱ δ᾽ ἄλλοι μένετ᾽ αὐτοῦ ἀολλέες, εἴπατε δ᾽ εἴσω δμῳῇσιν κατὰ δώματ᾽ ἀγακλυτὰ δαῖτα πένεσθαι, ἕδρας τε ξύλα τ᾽ ἀμφὶ καὶ ἀγλαὸν οἰσέμεν ὕδωρ.” ὣς ἔφαθ᾽, οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἐποίπνυον· ἦλθε μὲν ἂρ βοῦς ἐκ πεδίου, ἦλθον δὲ θοῆς παρὰ νηὸς ἐΐσης Τηλεμάχου ἕταροι μεγαλήτορος, ἦλθε δὲ χαλκεὺς ὅπλ᾽ ἐν χερσὶν ἔχων χαλκήϊα, πείρατα τέχνης, ἄκμονά τε σφῦράν τ᾽ εὐποίητόν τε πυράγρην, οἷσίν τε χρυσὸν ἐργάζετο· ἦλθε δ᾽ Ἀθήνη ἱρῶν ἀντιόωσα. γέρων δ᾽ ἱππηλάτα Νέστωρ χρυσὸν ἔδωχ᾽· ὁ δ᾽ ἔπειτα βοὸς κέρασιν περίχευεν ἀσκήσας, ἵν᾽ ἄγαλμα θεὰ κεχάροιτο ἰδοῦσα. βοῦν δ᾽ ἀγέτην κεράων Στρατίος καὶ δῖος Ἐχέφρων. χέρνιβα δέ σφ᾽ Ἄρητος ἐν ἀνθεμόεντι λέβητι ἤλυθεν ἐκ θαλάμοιο φέρων, ἑτέρῃ δ᾽ ἔχεν οὐλὰς ἐν κανέῳ· πέλεκυν δὲ μενεπτόλεμος Θρασυμήδης ὀξὺν ἔχων ἐν χειρὶ παρίστατο, βοῦν ἐπικόψων. Περσεὺς δ᾽ ἀμνίον εἶχε. γέρων δ᾽ ἱππηλάτα Νέστωρ χέρνιβά τ᾽ οὐλοχύτας τε κατήρχετο, πολλὰ δ᾽ Ἀθήνῃ εὔχετ᾽ ἀπαρχόμενος, κεφαλῆς τρίχας ἐν πυρὶ βάλλων. αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾽ εὔξαντο καὶ οὐλοχύτας προβάλοντο, αὐτίκα Νέστορος υἱός, ὑπέρθυμος Θρασυμήδης, ἤλασεν ἄγχι στάς· πέλεκυς δ᾽ ἀπέκοψε τένοντας αὐχενίους, λῦσεν δὲ βοὸς μένος· αἱ δ᾽ ὀλόλυξαν θυγατέρες τε νυοί τε καὶ αἰδοίη παράκοιτις Νέστορος, Εὐρυδίκη, πρέσβα Κλυμένοιο θυγατρῶν. οἱ μὲν ἔπειτ᾽ ἀνελόντες ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης ἔσχον· ἀτὰρ σφάξεν Πεισίστρατος, ὄρχαμος ἀνδρῶν. τῆς δ᾽ ἐπεὶ ἐκ μέλαν αἷμα ῥύη, λίπε δ᾽ ὀστέα θυμός, αἶψ᾽ ἄρα μιν διέχευαν, ἄφαρ δ᾽ ἐκ μηρία τάμνον πάντα κατὰ μοῖραν, κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν, δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπ᾽ αὐτῶν δ᾽ ὠμοθέτησαν. καῖε δ᾽ ἐπὶ σχίζῃσ᾽ ὁ γέρων, ἐπὶ δ᾽ αἴθοπα οἶνον λεῖβε· νέοι δὲ παρ᾽ αὐτὸν ἔχον πεμπώβολα χερσίν. αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρ᾽ ἐκάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο, μίστυλλόν τ᾽ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν ἔπειρον, ὤπτων δ᾽ ἀκροπόρους ὀβελοὺς ἐν χερσὶν ἔχοντες. τόφρα δὲ Τηλέμαχον λοῦσεν καλὴ Πολυκάστη, Νέστορος ὁπλοτάτη θυγάτηρ Νηληϊάδαο. αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ᾽ ἐλαίῳ, ἀμφὶ δέ μιν φᾶρος καλὸν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα, ἔκ ῥ᾽ ἀσαμίνθου βῆ δέμας ἀθανάτοισιν ὁμοῖος· πὰρ δ᾽ ὅ γε Νέστορ᾽ ἰὼν κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο, ποιμένα λαῶν. οἱ δ᾽ ἐπεὶ ὤπτησαν κρέ᾽ ὑπέρτερα καὶ ἐρύσαντο, δαίνυνθ᾽ ἑζόμενοι· ἐπὶ δ᾽ ἀνέρες ἐσθλοὶ ὄροντο οἶνον οἰνοχοεῦντες ἐνὶ χρυσέοις δεπάεσσιν». (σ. 417 – 472).
Τον Ήλιον πάλι άρχισε να υμνείς, παιδί τουΔία, Μούσα Καλλιόπη, τον ολόλαμπρο, που η βοϊδοματη Ευρυφάεσσα γέννησε για το παιδί της Γαίας και του εστερόοντος Ουρανού. Γιατί ο Υπερίωνας πήρε την πολυξάκουστη Ευρυφάεσσα, την αδερφή του, κι αυτή του γέννησε πανέμορφα παιδιά, την ροδοβραχιονάτη Ηώ, την ομορφοπλέξουδη Σελήνη και τον ακούραστο ήλιο, τον (παρ)όμοιο με τους αθανάτους, αυτόν που ρίχνει το φως στους θνητούς και στους θεούς ανεβασμένος πάνω στους ίππους του. τρομερή ματιά αυτός ρίχνει από την χρυσή περικαιφαλέα του. από αυτόν λαμπρές ακτίνες ξεχύνουν λάμψη έντονη στους κροτάφους του τα μάγουλά του λαμρά προβάλλουν το χαριτωμένο πρόσωπό του έτσι που μακριά να στέλνει τη λάμψη του. στο κορμί του λάμπει ρούχο όμορφο λεπτοϋφαντο με τους ανέμους. κάτω είναι αρσενικοί ίπποι. εκεί στήνει το χρυσό αμάξι, τους ίππους του και τραβάει κατά το βράδυ αππο τον ουρανό προς τον Ωκεανό. Να έχεις χαρές, άναξ, και δίνε μας ευχάριστη ζωή. Αρχίζοντας απο σένα θα ψάλω το γένος των θνητών, των ημιθέων, που οι θεοί έδειξαν τα έργα τους στους θνητούς. ἥλιον ὑμνεῖν αὖτε Διὸς τέκος ἄρχεο Μοῦσα, Καλλιόπη, φαέθοντα, τὸν Εὐρυφάεσσα βοῶπις γείνατο Γαίης παιδὶ καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος: γῆμε γὰρ Εὐρυφάεσσαν ἀγακλειτὴν Ὑπερίων, αὐτοκασιγνήτην, ἥ οἱ τέκε κάλλιμα τέκνα, 5 Ἠῶ τε ῥοδόπηχυν ἐυπλόκαμόν τε Σελήνην Ἠέλιόν τ’ ἀκάμαντ’, ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν, ὃς φαίνει θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν ἵπποις ἐμβεβαώς: σμερδνὸν δ’ ὅ γε δέρκεται ὄσσοις χρυσέης ἐκ κόρυθος: λαμπραὶ δ’ ἀκτῖνες ἀπ’ αὐτοῦ 10 αἰγλῆεν στίλβουσι παρὰ κροτάφων δέ τ’ ἔθειραι λαμπραὶ ἀπὸ κρατὸς χαρίεν κατέχουσι πρόσωπον τηλαυγές: καλὸν δὲ περὶ χροὶ̈ λάμπεται ἔσθος λεπτουργές, πνοιῇ ἀνέμων: ὕπο δ’ ἄρσενες ἵπποι. ἔνθ’ ἄρ’ ὅ γε στήσας χρυσόζυγον ἅρμα καὶ ἵππους, 15 [αὐτόθι παύεται ἄκρου ἐπ' οὐρανοῦ, εἰσόκεν αὖτις] 15α θεσπέσιος πέμπῃσι δι’ οὐρανοῦ Ὠκεανόνδε. χαῖρε, ἄναξ, πρόφρων δὲ βίον θυμήρε’ ὄπαζε. ἐκ σέο δ’ ἀρξάμενος κλῄσω μερόπων γένος ἀνδρῶν ἡμιθέων, ὧν ἔργα θεαὶ θνητοῖσιν ἔδειξαν.
Τα 6 αρσενικά χαρακτηριστικά…των πολεμιστών! Οι ..6 θηλυκές ιδιότητες και η άνιμα των πολεμιστών! Αρσενικότητα! Τι σημαίνει να… είσαι άντρας! Κατανόηση, εξερεύνηση και ενεργοποίηση των 6 αρχετυπικών μορφών της αρσενικής πλευράς, όπως εκφράζονται από τους 6 θεούς του Ολύμπου σε ίσες ποσότητες και ισοδύναμες αναλογίες, ώστε το Μοίρασμα να γίνει σωστά, για να επιτύχει η Ένωση! Άρης, ο ρωμαλέος! Η φυσική αντοχή,η σωματική διάπλαση, το θάρρος, η γενναιότητα,η ορμητικότητα,η παρρησία,το υγιές ένστικτο,αυτό που θα λέγαμε «μύτη», η αμεσότητα, η ιπποσύνη, ο αυθορμητισμός,τα,υψηλά επιπέδα τεστοστερόνης και η ταχύτητα, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός υγιούς Άρη. Στα αρνητικά και στην υπερβολή, θα τοποθετούσαμε την βαρβαρότητα, την σκληρότητα, την φιλοπόλεμο διάθεση, την ψευτομαγκιά,τον αγροίκο χαρακτήρα, τον πρωτογονισμό και μια γκροτέσκα συμπεριφορά. Ερμής, ο ρήτορας! Η καλή έκφραση του Ερμή, του αιώνιου έφηβου, είναι φυσικά η ικανότητα του λόγου και του Λόγου. Ενώ η γυναίκα μπορεί να «μιλήσει» άνετα και καλύτερα μέσα από την σιωπή, ο άντρας, χρειάζεται να κατακτήσει την ομιλία! Για να συμβεί αυτό χρειάζεται να μάθει να «ακούει», και πολύ καλά. Είναι απαραίτητο να μπορεί να εκθέσει διεξοδικά τις απόψεις του, να τις αναλύσει, να τις συνθέσει, να τις υπερασπιστεί. Επίσης, οι ελιγμοί της διπλωματίας,το επικοινωνιακό χάρισμα, η ευστροφία, η φρεσκάδα το λόγου και η νεανικότητα του ύφους, είναι μέσα στις ασυναγώνιστες αρετές του φτερωτού θεού! Στην υπερβολή θα συναντήσουμε ακατάπαυστη φλυαρια,επιπολαιότητα,διχασμό, τυχοδιωκτισμό,διασκορπισμό, ιδιοτέλεια και «κλοπή». Βέβαια και το «ψέμα» είναι πάντα… στην πρώτη γραμμή. Απόλλων, ο ηθοποιός! Ο Απόλλων είναι το φως, η ζωή, η χαρά η δημιουργία, τα δημιουργήματα, τα παιδιά το παιγνίδι η σκηνή, η ελεγχόμενη τρέλλα, η αλήθεια, ο ρόλος, η αγάπη, η καρδιά. Και ένας άντρας πρέπει να συμπεριλάβει όλες αυτές τις ιδιότητες στην προσωπικότητα του και να φωτίζει και να ζεσταίνει σαν ήλιος , όλους και όλα γύρω του. Το να ‘βλέπει’ καλά, να είναι μέσα στις προτεραιότητες του, αφού ο λαμπερός θεός διαθέτει μοναδική εξωτερική και εσωτερική όραση! Στην υπερβολή του πανέμορφου γιου της Λητούς, συναντούμε, τους φθηνούς μελοδραματισμούς, ρηχούς εντυπωσιασμούς, ανόητες επιδείξεις, εγωκεντρισμούς και κακής ποιότητας ‘σόου’ και”κιτς” … θεάματα. Πλούτων, ο μάγος! Το να λειτουργήσει ένας άντρας με τα χαρακτηριστικά του σκοτεινού θεού, σημαίνει ότι πρέπει…να περπατήσει στο χείλος μιας …Αβύσσου. Σημαίνει, να κάνει βουτιά στο Άγνωστο, να το διερευνήσει, να το εξερευνήσει,να το ‘γευτεί’,να το κατακτήσει. Σημαίνει επίσης, να εμπλακεί με το μυστήριο, να γίνει μέρος του… Να πεθαίνει και να ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του,κινούμενος με την δύναμη ενός πάθους και ενός έρωτα, για την γνώση, και τον άνθρωπο, που κάθε φορά… τον ξεπερνά! Μια Περσεφόνη, να είναι πάντα δίπλα του αναπόσπαστο μέρος της Άνιμα του. Τα σεξουαλικά αποθέματα της Άριας ενέργειας, εδώ, πρέπει να οριοθετηθούν και να κατανοηθούν, πρώτα από ένα Οδυσσέα και την επίσκεψη του στον Άδη, μετά την συνδιαλλαγή με την Κίρκη και μετά από τον Ηρακλη και την τιθάσευση του Κέρβερου. Στις παρενέργειες ενός υπερβολικού Πλούτωνα θα εντάξουμε την ζήλια, την κτητικότητα,εκδικητικότητα,διαστροφές,σαδομαχιστικές αντιδράσεις,υπερβολή στο σεξ, μοναξιά, σκοτεινιά, φασισμός,απολύτος εγωισμός,αυτοκαταστροφή, βεβαρυμένο προσωπικό υποσυνείδητο. Με άλλα λόγια, ο Πλούτων είναι ένας πολύ δύσκολος θεός και… απλησίαστος. Ποσειδών, ο ονειρευτής! Ο θεός της θάλασσας, είναι ένα άπιαστο Όνειρο για ένα άντρα, που πρέπει, να κοιτάξει το Άπειρο…χωρίς να καεί, για να τον κατακτήσει και να τον ενσωματώσει! Που πρέπει να κολυμπήσει στον σκοτεινό και άχρονο ωκεανό της Αντίληψης;…χωρίς να πνίγει! Εδώ, ένας άντρας κινδυνεύει πολύ. Και ο.. Οδυσσέας βασανίστηκε, επίσης πολύ! Εδώ είναι οι νεράιδες,οι μάγισσες και τα ξωτικά . Εδώ επίσης θα συναντήσουμε τον πονηρό Ατλάντα και την «Τέχνη». Την Τέχνη, που μπορεί να σε λυτρώσει, αλλά μπορεί και να σε ‘τρελλάνει’,… πυρπολώντας σε. Εξ’αιτίας αυτού του κινδύνου, ο Πλάτων, ο μεγάλος οραματιστής, διατηρεί τις επιφυλάξεις του για τα θέματα …τέχνης. Πρέπει να προετοιμαστεί κανείς πολύ καλά, για το πήδημα στην Άβυσσο. Καθόλου εύκολος θεός και …ο Ποσειδώνας. Ο αδελφός του Δία είναι, το Όνειρο, το μεγάλο Όνειρο, ενός και μοναδικού θεού. Ενός θεού, που ονειρεύεται αυτόν τον κόσμο, τον δημιουργεί, τον εξελίσσει. Είναι η μούσα, που ψιθυρίζει σ’ένα άντρα τα λόγια της έμπνευσης του. Αυτή που κρατάει το χέρι του και του δείχνει τον δρόμο για τον Όλυμπο. Είναι η Γνώση, πριν την γνώση, είναι η διαισθητική ενόραση. Ζευς, ο ηγέτης! Ο Αρχών του κόσμου και πατέρας θεών και ανθρώπων, είναι η κύρια έκφραση της αρσενικής αρχής. Μιας αρχής, που συνίσταται στο διοικεί, να κυβερνά τον κόσμο ή το σπίτι του με δικαιοσύνη, με σοφία, με δύναμη και γνώση και μνημοσύνη. Ο άντρας πρέπει να γεννά ιδέες να πολλαπλασιάζεται. Γι’αυτό είναι απαραίτητο να επισκέπτεται πάντα, κορυφές υψηλές, ο νεφεληγερέτης! Οι συλλήψεις του Δια είναι κυρίως πνευματικής μορφής και ενώνεται μ’όλα τα πράγματα του κόσμου, αφήνοντας απογονους. Τα χωρίζε,ι για να τα ξεχωρίσει και μετά τα ξαναενώνει, για να τα κατανοήσει. Ένας άντρας επιβάλλεται να συνεργαστεί ευφυώς με την θηλυκή αρχή και να δημιουργήσει «παιδιά». Η καλή συνεργασία θεωρείται απαραίτητη και με τα αδέλφια του, τους … άλλους αρχηγούς. Ο κυριότερος απόγονος, είναι ο Ηρακλής και χρειάζεται να μεριμνήσει γι αυτό. Οι ηγετικές ικανότητες, μαζί με την γεναιοδωρία, είναι απαραίτητες ακόμη και για την διακυβέρνηση μιας οικογένειας, εκπνέοντας τον σεβασμό και την αγάπη των μελών της. Παρέχοντας την σιγουριά και την ασφάλεια, πως κάποιος είναι στο τιμόνι του καραβιού. Κάποιος,…που ξέρει ,που πηγαίνει! Ένας “Δίας”, θα πρέπει και να νιώθει και να φέρεται σαν άρχοντας και δεν μπορεί να καταλήγει “δούλος” κανενός. Αλλά ακόμη και σ’ένα υπερβολικό Δια θα συναντήσουμε, τάσης αρχομανίας και επίδειξης,πληθωρικότητα,καταναλωτισμό,πολυτέλεια ακολασία, αυταρχισμό και συγκεντρωτισμό.Ο Ζευς είναι η μαγική λέξη, που γεννά την Ζωή, όταν το Ένα γίνεται Δύο και ακολουθούν τα… τρεις χιλιάδες πράγματα και… όχι μόνο. Ο Ζευς…του Διός! Αυτός, που ενώνει και διαιρεί και …ξαναενώνει! Θηλυκότητα: Τι σημαίνει να είσαι… γυναίκα! Οι ..6 θηλυκές ιδιότητες και η άνιμα των πολεμιστών! Θηλυκότητα σημαίνει ,να μπορείς να αναπτύξεις και να εναρμονίσεις τις 6 θηλυκές αρχετυπικές ενέργειες, όπως εκφράζονται, μέσα από τα ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά των 6 Θεαινών του Ολύμπου. Να τις ενεργοποιήσεις να τις επεξεργαστείς και να τις κατανοήσεις σε ίσεςποσότητες και ισοδύναμες αναλογίες μεταξύ τους, ώστε καμία να μην υπερτερεί και καμία να μην υπολείπεται. Αυτό σημαίνει, πως καμία θεά, να μην νιώθει υποτιμημένη ή υπερτιμημένη.Γυναίκα σημαίνει, να είσαι : Δήμητρα, η τροφός! Να γεννάς, να ανατρέφεις παιδιά να μπορείς να τα θηλάσεις. Να βάζεις την ” βάση “για την σωστή σωματική ανάπτυξη των παιδιών και την φυσική τους αντοχή. Με άλλα λόγια, να μπορείς να μεγαλώσεις και να φτιάξεις, “πολεμιστές”, τους μελλοντικούς άντρες και γυναίκες. Υπερβολική και μονομερής ανάπτυξης της Δήμητρας σημαίνει ,υπερβολική προσκόλληση στα παιδιά. Υπερβολική προστασία ,με τις γνωστές… παρενέργειες. Να εμποδίζεις τα παιδιά να… μεγαλώσουν, τάση προς την λαιμαργία, υπερτροφία. Είναι η γυναίκα που ζει μόνο για τα παιδιά και “θυσιάζεται” γι αυτά , χωρίς να αναπτύσσει και τις υπόλοιπες ιδιότητες. Ήρα, η σύντροφος! Να στέκεσαι δίπλα σ’ένα άντρα, στο πλευρό του, στον ίδιο “ζυγό”, σοβαρή, πιστή και …βασίλισσα της καρδιάς του και του σπιτιού. Να τον στηρίζεις, να τον συντροφεύεις ,να τον θαυμάζεις και να τον αγαπάς. Υπερβολική Ήρα σημαίνει υπερβολικούς καυγάδες, σκηνές ζηλοτυπίας εμμονές, υστερίες, εκδικητικότητα, αντιζηλία, με τις …γνωστές συνέπειες. Εστία ,η οικονόμος. Αφορά την φροντίδα του σπιτιού, των παιδιών, την διαχείριση των πόρων της οικογένειας , την καθαριότητα του σπιτιού και την προστασία του χώρου, από ξένες παρεμβολές και μολύνσεις ,καθώς επίσης και την δυνατότητα θεραπείας . Ο χώρος ενός σπιτιού , του κάθε σπιτιού,πρέπει, να προστατεύεται να προφυλάσσεται και να παραμένει ” παρθένος”, γιατί είναι “ιερός”. Η υπερβολή της Εστίας, θα οδηγήσει σε “μη μου άπτου” αντιδράσεις, σε υποχοντριασμό και σχολαστικότητα …χρονοβόρα. Αφροδίτη ,η ειρηνοποιός! Η αισθητική, η αρμονία, το κάλλος, η αγάπη, η γλυκύτητα, η καλοσύνη, είναι χαρακτηριστικά, που πρέπει να βρίσκονται σε μια γυναίκα. Υπερβολική δόση Αφροδίτης και το πιο συχνό φαινόμενο είναι η φιλαρέσκεια, αυταρέσκεια,,ναρκισσισμός, απιστίες ,επιπολαιότητα , ρηχότητα, ηδονισμός, αναποφασιστικότητα, μαλθακότητα, τρυφηλότητα, ωραιοπάθεια, νωχέλεια , επίδειξη πολυτέλειας και περιττά έξοδα. Αθηνά, η σοφός! Η γυναίκα θα πρέπει να καλλιεργήσει το μυαλό της, να το αναπτύξει . Να μπορεί να αναλύσει τις έννοιες αλλά, και να τις συνθέσει, κατανοώντας τα θέματα ,στο σωστό, σοφό τους.. .βάθος. Να βοηθήσει ένα άντρα , με τις σωστές συμβουλές, να κρατήσει την Γνώση, καθαρή “αμόλυντη”, για να είναι αποτελεσματική. Να διαπαιδαγωγήσει τους αυριανούς πολεμιστές, τα παιδιά ,με “μέτρο” στην ανοχή, την επιείκεια και στην αυστηρότητα. Να εμπνέει σεβασμό, προσεχτική στην χρήση της σεξουαλικής ενέργειας, να “νικά “,χωρίς να καταφεύγει σε “πολεμικές” συρράξεις… Υπερβολική Αθηνά, συναντούμε στον ξερό και στεγνό διανοουμενισμό,στον ψυχρό , υλιστικό επιστημονισμό, στην επίδειξη “πολυμάθειας” και την υπερβολική αυστηρότητα, που υπακούει, στο γράμμα του νόμου και όχι στο πνεύμα. Εδώ ,θα συναντήσει κανείς, και τις περιπτώσεις έντονης θρησκοληψίας , θρησκευτικών φανατισμών, απόλυτου πουριτανισμού, “ψυχρότητα”, και την… Ιππολύτη… Άρτεμις , η ανεξάρτητη!. Μια γυναίκα χρειάζεται να παραμένει ελεύθερη !. Ανεξάρτητη, αποστασιοποιημένη, να μην πνίγει αυτούς που αγαπά, τον άντρα της τα παιδιά της, τους γύρω της, με υπερβολικές φροντίδες και προσκολλήσεις. Να μην νιώθει αδύνατη ανασφαλής και να κρατάει “χώρο”, για ένα κομμάτι του εαυτού της, πάντα, ανέγγιχτο και “παρθένο”. Να προστεύει την φύση και το περιβάλλον και να περάσει αυτό το μήνυμα και ,στους μελλοντικούς πολίτες του κόσμου. Υπερβολική Άρτεμη, έχουμε στην περίπτωση των Αμαζόνων , των “πολύ “πολεμικών γυναικών, των μισαντρών, και των ακραίων πολιτικών ιδεολογιών , συνοδεύομενη απο υπερβολική ανεξαρτησία, νευρώσεις, ξεροκεφαλιά, αναρχισμό και απομόνωση. . Προς αποφυγήν… ενός ,ακόμη, Τρωικού πόλεμου , ένα μήλο, καλό είναι, να κόβετε σε 6… ίσα κομμάτια. Ιλιάδας και Οδύσσειας κατά προτίμησην Ομηρική
Η Πηνελόπη μπροστά στον αργαλειό …και τα δάκρυα τους για τις καμένες σχολές και τα κατεστραμένα υφαντά τους! ΄΄ Εν αρχή ην σπόρος ως θείον Πυρ, ο οποίος αυξάνεται επεκτεινόμενος εξίσου προς όλες τις διευθύνσεις. Τούτο είναι η αρχή όλων των πραγμάτων,είναι το Πυρ της ζωής. Το να ζούμε δεν εξαρτάται από μας, το να ζούμε όμως ορθώς εξαρτάται εξ ολοκλήρου.΄΄ ΤΟ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΊΩΝ Το πρωί λοιπόν μόλις ξυπνούσαν οι Πυθαγόρειοι με θρησκευτική ευλάβεια ρωτούσαν τον εαυτόν τους΄΄ Τι πρακτέον΄΄ τι κάνω σήμερον,’όπως επίσης πριν κοιμηθούν ΄΄ Τι παρέβηκα τι δεν έπραξα, τι έπρεπε να γίνει και δεν έγινε. Μετά λοιπόν τον πρωινό προγραμματισμό έψαλλον τον ύμνο του Απόλλωνα,εκτελώντας Δωρικό χορόν, χαρακτήρος αρρενωπού και ιερού. Μετά περπατούσαν δια μέσου των κυπαρισσιών και εξετάζανε το μάθημα του Πυθαγόρα σε πλήρη σιωπή. Ύστερα μαζευόταν όλοι μαζί γύρω από τους δασκάλους τους και συζητούσαν το μάθημα. Αργά το πρωί ασχολούνταν με τον αθλητισμό, γυμναζόταν και εξασκούσαν και την πάλη.Το μεσημέρι μαζευόταν στους ναούς και λατρεύανε τους ήρωες και τα ευεργετικά πνεύματα.Μετά από αυτό είχαν το γεύμα που αποτελούνταν κυρίως από ψωμί,λαχανικά και φρούτα.Την ημέρα δεν έπιναν κρασί.Υστερα από αυτό είχαν δύο ώρες δικές τους να δεχθούν επισκέψεις να ασχοληθούν με τις υποθέσεις τις προσωπικές ή αν υπήρχε ανάγκη έπαιρναν και απογευματινά μαθήματα. Το βράδυ πάλι περπατούσαν κατά ομάδες συζητώντας διάφορα φιλοσοφικά θέματα Μέχρι την ώρα του δείπνου όπου ο μεγαλύτερος έλεγε την εξής προσευχή. ΄΄ Άγιε θεέ Σε ευλογούμε και Σε ευχαριστούμε δια την καλήν αγνήν ταύτην τροφή την εκτησάμεθε άνευ αδικίας. Δώσε ημίν την δύναμιν ίνα είμεθα και εσωτερικώς καθαροί ως είμεθα και εξωτερικώς,ώστε ο έσω και ο έξω άνθρωπος να είναι εις,ινα δυνάμεθα να είμεθα ηνωμένοι μετά Σού. ΄΄Αμην΄΄ Άμμων Ζευ! Μετά το δείπνο ακολουθούσαν σπονδαί. Γύρω στην δύση του ηλίου όλοι προσευχόνταν στην θεά :Αθηνά και Άρτεμις, καίγοντας θυμίαμα σε υπαίθριο βωμό.Η μέρα τερματιζόταν με ανάγνωση κειμένου το οποίο σχολίαζε ο πρεσβύτερος. ΟΙ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΝΥΚΤΕΣ Πολλοί ερχόταν για να ακούσουν τον Πυθαγόρα να ομιλεί΄΄ οι Ακουσματικοί΄΄. Χάρη σε αυτούς και στους κατοίκους του Κρότωνα, ο Πυθαγόρας έδινε διαλέξεις κατά την νύκτα.Συχνά άνοιγε η διάλεξη του με τις τρεις ερωτήσεις που πρέπει ο καθένας να βάζει στον εαυτό του πριν κοιμηθεί,συνιστώντας να γίνει σε όλους συνήθεια,και θα πρέπει να τις σκέπτεστε πολύ βαθιά.Η συνήθεια αυτή θα σας οδηγήσει εν καιρώ στο δρόμο προς την θεότητα. Ποτέ μην επιληφθείτε έργου ή προσευχηθείτε για να σας δοθεί η δύναμις να τα καταφέρετε.. Μη φιλοδοξείτε ματαίως πράγματα τα οποία δεν γίνεται να γίνουν. Οι άνθρωποι από μόνοι τους γράφουν τις ατυχίες τους,και πολύ λίγοι ξέρουν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από αυτές. Θα έρθει μια μέρα που η Φύση θα αποκαλύψει τα κρυμμένα μυστικά της.Και τότε θα ξέρετε ποια έργα μπορείτε να κάνετε. Να θυμάστε πάντα όμως να αποφεύγετε πράξεις που δεν έχουν σχέση με την εξάγνιση του πνεύματος..Τούτο δε υπόσχομαι προς εσάς, θα έρθει μια μέρα που θα υψώσετε την ανθρώπινη φύση σας και θα εισέλθετε σε ανώτερη σφαίρα της ζωής. Ο θάνατος δε καμία εξουσία δεν θα έχει πάνω σας. Όταν τελείωνε τις λέξεις αυτές εισήρχετο μέσα στον ναό..Μεταξύ των ηθικών κανόνων που μάθαινε στους μαθητές του ,για να τους εφαρμόζουν,και που αποτελούσαν τρόπο ζωής,τον καλούμενο ΄΄ Πυθαγορικόν βίον΄΄, ήταν και η αρετή της υπακοής,΄΄ τάξις και συμμετρία΄΄ . Είχε επίσης καθιερωθεί ως ένδυμα το λευκό λινό το οποίο φορούσε και ο ίδιος. Επίσης συνίστατο ,χωρίς να είναι επιβεβλημένη ,η μέτρια χρήσις των ηδονών του έρωτα,γιατί ο άνθρωπος οφείλει να υποχωρεί σε αυτές τις ηδονές..Οι Πυθαγόρειοι παραχωρούσαν την θέση του σε λεπτές και έντιμους ηδονές ΄΄ επί καλοίς και δικαίοις΄΄ κατά τον Αριστόξενο. Με αυτή την αγωγή και τρόπο ζωής, αρμόζοντας στον πνευματικό άνθρωπο,τον ΄΄ χαρίεντα άνθρωπο΄΄ ,κατά Μένανδρο,ασκούντες στην εντέλεια,σώμα,ψυχή και πνεύμα, οι Πυθαγόρειοι αποκτούσαν προσόντα σπάνια. ΚΑΙ ΖΗΤΏ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΗΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΟΥΝ ΤΕΛΕΙΟ ΝΟΥ,ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΕΡΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΑΝΥΨΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΥΡΑΝΙΟΥΣ ΗΕΓΕΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟ ΥΛΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΓΚΟΣΜΙΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΖΩΗ ΑΝΑΠΤΕΡΩΜΕΝΗ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΟΡΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΑΘΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΣΥΝΠΛΗΡΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΕΓΑΛΟΠΝΟΗ,ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΨΗΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΝΟΙΚΕΣ ΚΑΙ Η ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΟΡΗΓΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΝΥΨΩΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΦΩΣ. ΕΜΠΕΔΟΤΙΜΟΣ
Αναζητώντας απάντηση στο ΕΡΩΤΗΜΑ Ποιο είναι το δίκαιο; Ποιοι είναι οι νόμοι; …και ολοκληρώνοντας την Νομοθεσία. 3. ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟ η κορυφαία Πράξη του Ανθρώπου! Γιατί η πιο ανήθικη πράξη του ανθρώπου είναι η έλλειψη αυτογνωσίας; Γιατί τοποθετείται στο κέντρο των Δελφών; Στο κέντρο του ομφαλού τη Γης; Στο κέντρο της Ελληνικής κοσμοθεώρησης; Γιατί καμιά ανθρώπινη ζωή δεν έχει νόημα δεν έχει σκοπό δεν έχει περιεχόμενο χωρίς αυτή την πράξη. Γιατί χωρίς την κατάθεση μιας τέτοιας πράξης, ο άνθρωπος παραμένει ένα άδειο κέλυφος και ένας «περιπατών νεκρός» που άσκοπα περιφέρεται στην Γη και την πληγώνει την τραυματίζει, μία Ύβρις, μέχρι να φθάσει στο Άδη συνοδευόμενος από τον ψυχοπομπό Ερμή χωρίς καμιά εξαργυσώσιμη κατάθεση στην ζωή του. Χωρίς το ένδυμα του Ηνίοχου χωρίς να ανεβεί στην Άμαξα κυβερνήτης του Εαυτού του σε αρμονία με τα 4 στοιχεία, η ζωή του είναι ανύπαρκτη. Δεν έζησε ποτέ. Δεν υπήρξε ποτέ! Ήταν μια σκιά που διαλύεται στο πρώτο φως ενός λαμπερό Ήλιου στην πρώτη ακτίνα του. Μια ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να ξοδευτεί μόνο στην απόκτηση υλικών αγαθών και μάλιστα σε υπερβολή. Δεν μπορεί να περάσει περιδιαβαίνοντας διαδρόμους και δωμάτια Λαβύρινθου αποστηθίζοντας ξερές γνώσεις χωρίς κατανόηση και συλλέγοντας πτυχία και ντοκτορά. Δεν μπορεί να φύγει κοιτάζοντας τον Λαβύρινθο απ έξω και εξορκίζοντας τον κακό . Δεν μπορεί ο Λαβύρινθος να εκτοπιστεί ούτε ο Μίνωας να παραγραφεί. Αποτελεί την πρόκληση, την δοκιμασία με έπαθλο τα Φτερά του ανθρώπου. Ο δρόμος μιας ανθρώπινης ζωής περνά μέσα από την Γνώση και όλες τις πλευρές της και αξιώνεται από την ένωση την σύνδεση τους. Γιατί ο θεός τοποθετεί πρώτα αυτό τον νόμο ; Γνώθι σαυτόν στο ναό του; Γιατί πρώτα τον άνθρωπο κέντρο τον άνθρωπο και την γνώση και όχι τον θεό Όχι… τον ΕΑΥΤΟ του; Γιατί δεν μιλάει για το «θεό»; Γιατί ο Απόλλων στο ναό του δεν δοξάζει τον Θεό δεν περιαυτολογεί; Γιατί τον ενδιαφέρει ο Άνθρωπος και αυτόν τοποθετεί πρώτο και στο κέντρο του νησιού του. Διότι ο θεός του Φωτός δεν θέλει να δημιουργήσει γιους Φαέθοντες. Δεν θέλει να εγκλωβίσει τον άνθρωπο στην θεολαγνεία να τον κάψει. Δεν θέλει να του φανερωθεί με αυτόν τον τρόπο να του συστηθεί θεός. Επιθυμεί την Ελευθερία του ανθρώπου και κρατάει μια απόσταση ασφάλεια μαζί του Δεν μένει μακριά του να τον αφήσει να παγώσει δεν πλησιάζει πολύ κοντά να τον κάνει κάρβουνο. Για να μπορέσει να αναπτυχθεί σωστά και να αρχίσει να ερευνά για τον Εαυτό του. Η γνωριμία του ανθρώπου με τον εαυτό του είναι ένα μακρύ ταξίδι και δύσκολο …και Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες θα συναντήσει πολλούς Όμως είναι και η κορυφαία πράξη του ανθρώπου . Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ! Χωρίς αυτή δεν υπάρχει ζωή. Δεν υπάρχει λύτρωση. Σε αυτή την διαδρομή ο άνθρωπος θα συναντήσει πολλά και πολλούς θεούς θεές και τέρατα και φαντάσματα. Και είναι αυτή η διαδρομή που τον κάνει “θεό” και η κατανόηση της ακόμη και η προσπάθεια της. Το δελφικό ρητό είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης ζωής και περιλαμβάνει τα πάντα σε μία οδηγία “νόμο”. Τα περικλείει. Τα αγκαλιάζει στοργικά σοφά ενωτικά ενάρετα με μέτρον με αψογοσύνη με αγάπη. Γιατί περικλείει την Αγάπη την δίνει με ασφάλεια χωρίς τυμπακοκρουσίες και νοσηρότητες. Την εξηγεί. Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτόν τον αγαπάει τον κυβερνά Ηνίοχος στην Άμαξα του, αγαπά και τον κόσμο τον κατανοεί τον προστατεύει τον υπερασπίζεται τον διευρύνει τον ανανεώνει και αποφεύγει να το στύβει σαν λεμόνι να το εξαντλεί. Αποφεύγει να το καταστρέφει. Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του δεν μπορεί να γίνει δούλος κανενός δεν μπορεί να προσκυνάει κανένα αλλά δεν μπορεί να γίνει και αφέντης κύριος κανενός ούτε και να επιτρέψει σε κανένα να τον προσκυνήσει σαν θεό. Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό τον προσέχει τον γυμνάζει σέβεται το σώμα του που φιλοξενεί το πνεύμα του δεν νιώθει ενοχές γι αυτό δεν το τιμωρεί δεν το σκελετώνει και το αφήνει να γίνει μια μάζα κρεάτων και μόνο. Μόνο ο άνθρωπος που έχει γνωρίσει τον εαυτό του μπορεί να αγαπήσει τον θεό να ενωθεί μαζί του μέσα από αυτή την διαδικασία αυτή την βασανιστική διαδρομή μιας αυτογνωστικής Οδύσσειας. Γιατί έχει αγαπήσει και τον άνθρωπο και έχει κατανοήσει σε όλος του το εύρος τι σημαίνει να είσαι Άνθρωπος να προσπαθείς να γίνεις Άνθρωπος. Πόσος κόπος πόσος αγώνας πόση μοναξιά πόσες παγίδες πόσες μάχες αλλά και πόση Δόξα! Η Δόξα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ! Το “γνώθι σαυτό” Είναι η τρίτη κόρη της Θέμιδος και η πιο σημαντική Η πιο ανήθικη πράξη του ανθρώπου είναι η έλλειψη αυτογνωσίας. Οι πολεμιστές της Λάϊον κάτω από τον αστερισμό του Ηνίοχου και ενός δένδρου της συνείδησης μιας Αθηνάς με τα κλαδιά του Ερμή.
Ο Οδυσσέας, μυθικός βασιλιάς της Ιθάκης,είναι ο βασικός ήρωας στο επικό ποίημα του Ομήρου, Οδύσσεια, και επίσης διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο άλλο έπος του Ομήρου, την Ιλιάδα. Είναι ευρέως γνωστός για την πονηριά και εφευρετικότητά του, και διάσημος για τα δέκα χρόνια που του πήρε η επιστροφή στο σπίτι του, μετά τον Τρωικό Πόλεμο όπως αλληγορικά του απέδωσε ο Όμηρος. Ήταν γιος του Λαέρτη και της Αντίκλειας, σύζυγος της Πηνελόπης και πατέρας του Τηλεμάχου. Το γενεαλογικό δέντρο του Οδυσσέα, ενός από τους καλύτερους υπαρχηγούς του Αγαμέμνονα και ήρωα που διακρίθηκε όσο λίγοι στην Ιλιάδα, παραμένει σκοτεινό και δυσνόητο. Ο πατέρας (ή πατριός) του Λαέρτη είναι ο Αρκέσιος, γιος του Κέφαλου (γνωστού ιδρυτή της Κεφαλλονιάς), και εγγονός του Αιόλου. Στην τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη ο μυθικός Σίσυφος αναφέρεται ως ο πατέρας του, ενώ πιστεύεται ότι απέκτησε και ένα γιο με την Κίρκη, τον Τηλέγονο. Η Ιθάκη ήταν ένα από τα πολλά νησιά που περιλαμβάνονταν στο βασίλειο του Οδυσσέα, μεταξύ των Ιόνιων νήσων της Αρχαίας Ελλάδας. Το βασίλειό του φαίνεται πως είχε και ένα μικρό προπύργιο στην ηπειρωτική Ελλάδα, κοντά στον ποταμό Αχελώο. Τα ακριβή στοιχεία και όρια του βασιλείου δεν είναι γνωστά, καθώς οι πληροφορίες που παρέχει ο Όμηρος είναι ασαφείς. Προέλευση του ονόματος "Οδυσσεύς" Το όνομά Οδυσσέας έχει αρκετές εκδοχές: Ολυσσεύς, Ουλιξεύς, Ουλίξης, στα Λατινικά είναι γνωστός ως Ulysses ενώ στη Ρωμαϊκή μυθολογία έχει το όνομα Ulixes. Το όνομα «Οδυσσεύς», που προέρχεται από το ρήμα «οδύσσομαι» (οργίζομαι, μισώ κάποιον) και σημαίνει εξοργισμένος, αλλά και ο μισούμενος από τους θεούς, αυτός που έδωσε αφορμές δυσαρέσκειας, πιστεύεται ότι του το έδωσε ο παππούς του (από την πλευρά της μητέρας του), ο Αυτόλυκος. Αυτή η εκδοχή στηρίζεται στο γεγονός ότι ο Οδυσσέας μισεί τους Θεούς και οι Θεοί μισούν τον Οδυσσέα. Σύμφωνα με τον Όμηρο το όνομα σημαίνει «γιος της πέτρας», αλλά πιο πιθανό είναι να συγγενεύει ετυμολογικά με την λέξη «οδηγός». Μπορεί επίσης να σημαίνει «πόνος» με την έννοια «αυτός που προκαλεί και αισθάνεται πόνο». Ο Οδυσσέας εξάλλου αισθάνεται έναν διαρκή πόνο πνευματικό ή/και σωματικό - προκαλεί δηλαδή πόνο σε κάποιον άλλο και παράλληλα κάποιος άλλος σ΄αυτόν. Στον Οδυσσέα αποδίδεται μερικές φορές και το πατρωνυμικό ουσιαστικό Λαερτιάδης, δηλαδή «γιος του Λαέρτη». Ο γάμος με την Πηνελόπη Δύο εκδοχές υπάρχουν για το γάμο του Οδυσσέα με την Πηνελόπη. Η πρώτη εκδοχή, που περιγράφει και ο Όμηρος, θέλει τον Οδυσσέα να νικά τους αντίζηλούς του σε αγώνα δρόμου που είχε προκηρύξει ο Ικάριος, πατέρας της Πηνελόπης. Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή, ο Οδυσσέας για την βοήθεια που προσέφερε στον Τυνδάρεω στο γάμο της Ελένης, πήρε ως αντάλλαγμα την κόρη του αδερφού του, Ικαρίου. Ο Τρωικός Πόλεμος Όσον αφορά τη συμμετοχή του στον Τρωικό Πόλεμο, σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Οδυσσέας γνώριζε από χρησμό ότι θα επέστρεφε μετά από 20 χρόνια και γι' αυτό δεν ήθελε να συμμετάσχει στην εκστρατεία. Για να απαλλαγεί από την επιστράτευση παρίστανε τον τρελό, η απάτη του όμως έγινε αντιληπτή και αποκαλύφθηκε από τον Παλαμήδη και έκτοτε ο Οδυσσέας αφιερώθηκε στην επιτυχία της εκστρατείας. Κατ' άλλους, ο αδερφός του Μενέλαου, Αγαμέμνων, επισκέφτηκε τον Οδυσσέα στην Ιθάκη και έπειτα από μεγάλο κόπο τον έπεισε να συμμετάσχει στην Τρωική εκστρατεία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου Ο Οδυσσέας ήταν από τους βασικούς Αχαιούς ήρωες στον Τρωικό Πόλεμο. Οι άλλοι ήταν ο «θεϊκός» Αχιλλέας, ο «αρχοντικός» Αγαμέμνων, ο Μενέλαος, ο σοφός Νέστωρ, ο Αίας ο Τελαμώνιος και ο Διομήδης. Στην Ιλιάδα ο Οδυσσέας παρουσιάζεται από τον όμηρο ως ένας ανδρείος πολεμιστής, συνετός βασιλιάς και πολυμήχανος αρχηγός. Η άποψή του πάνω σε πολλά θέματα υιοθετείται από τους άλλους αρχηγούς καθώς όλοι τον σέβονταν. Εξάλλου η τριάδα Νέστωρ, Οδυσσέας και Ιδομενέας αναγνωρίζονταν ως οι πιο αξιόπιστοι σύμβουλοι. Κατά την διάρκεια του πολέμου ο Οδυσσέας αναδεικνύεται σε συμφιλιωτική και ενωτική δύναμη μεταξύ των Ελλήνων. Η γενναιότητα και η πολεμική του ικανότητα εξυμνούνται πολλές φορές από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, πιο πολύ όμως στις νυχτερινές του εκστρατείες. Ο Δούρειος Ίππος Η πιο καταλυτική συνεισφορά του Οδυσσέα στο Τρωικό Πόλεμο όμως ήταν έμπνευση του Δούρειου Ίππου. Το ξύλινο αυτό κατασκεύασμα, δείγμα στρατηγικής ευφυίας, κατασκευάστηκε από τον Eπειό σύμφωνα με τις οδηγίες του Οδυσσέα. Όταν ολοκληρώθηκε, ο Οδυσσέας οδήγησε στο εσωτερικό του Ίππου δεκάδες Αχαιούς και περίμεναν καρτερικά τους «θριαμβευτές» Τρώες. Οι Τρώες, αφού πίστεψαν ότι οι Αχαιοί εγκατέλειψαν της ακτές της Τροίας και τους άφησαν ως δώρο τον Δούρειο Ίππο, τον οδήγησαν στο εσωτερικό της πόλης και άρχισαν ξέφρενα γλέντια. Με το πέσιμο της νύχτας όμως, οι κρυμμένοι στο εσωτερικό του Ίππου Αχαιοί, εξόρμησαν και κατάφεραν να καταλάβουν την απροστάτευτη πόλη σχετικά εύκολα. Αυτό σήμανε και το τέλος του Τρωικού Πολέμου. Φυσικά, οι περιπέτειες του Οδυσσέα συνεχίζονται και περιμένουν από εμάς να τις αποκρυπτογραφήσουμε , για αυτό επιφυλασσόμαστε να ασχοληθούμε στο μέλλον με τον Οδυσσέα και το ταξίδι της επιστροφής του..Ό,τι και αν αυτό το ταξίδι σημαίνει.. Κέντρο Πληροφόρησης ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ
Ο Ιωαννης Στοβαίος ήταν συγγραφέας ο οποίος έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από τους Στόβους της Μακεδονίας (στην Παιονία). Το γνωστότερό του έργο είναι το "Ανθολόγιο", το οποίο αποτελείται από περισσότερα απο 500 αποσπάσματα έργων ποιητών, φιλοσόφων και ρητόρων. Η αξία του είναι αδιαμφισβήτητη καθώς χάρη σε αυτόν σώθηκαν αποσπάσματα χαμένων έργων. Ο συγγραφέας θέλοντας να αφήσει στο γιο του Σεπτίμιο μια παρακαταθήκη σοφίας, ώστε να βελτιώσει τα ελαττώματα του χαρακτήρα του, συγκέντρωσε στο έργο του αυτό το απόσταγμα της σοφίας 204 φιλοσόφων και ιστορικών.Το έργο εκτεινόταν σε τέσσερα βιβλία, αλλά δε σώζεται ολόκληρο και μάλιστα σε αυτό έχουν γίνει μεταγενεστέρως επεμβάσεις. Η πρώτη έκδοση έγινε το 1536 στη Βενετία. Τελικα,αυτη η παρακαταθηκη σοφιας εμεινε σε ολη την ανθρωποτητα δινοντας σε ολους μας την δυνατοτητα να βελτιωσουμε τα ελλατωματα μας και να γινουμε περισσοτερο ανθρωποι μελετωντας τον τεραστιο πλουτο που μας αφησαν οι Ελληνες. (Η παραθεση θα γινει με προσθεση λιγων αποφθεγματων καθημερινα μεχρι την ολοκληρωση των.) ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ Πυθαγορας "Να εχεις αγρυπνο τον νου σου,γιατι ο υπνος του μυαλου ειναι συγγενης του θανατου.","Προτιμησε να εισαι ισχυρος στην ψυχη παρα στο σωμα.","Κανε εργα μεγαλα χωρις να υποσχεσαι τα μεγαλα","Να προτιμας τα δυσκολα απ΄τα ευκολα για να σφυρηλατεις την αρετη σου.","Καθε παθος της ψυχης ειναι εχθρος μεγιστος για την σωτηρια της" Σωκρατης "Δεν πρεπει να θεωρηται σπουδαιος ανθρωπος αυτος που εχει μεγαλη περιουσια αλλα αυτος που εχει ευγενικη και δυνατη ψυχη""Ουτε το καραβι πρεπει να εξαρταται απο μια αγκυρα ,ουτε η ζωη απο μια ελπιδα." Μουσωνιος "Δεν ειναι δυνατον να ζησης ηθικα την μερα σου,αν δεν την θεωρησεις ως την τελευταια της ζωης σου." Αντισθενης "Ουτε συμποσιο χωρις συνομιλια,ουτε πλουτος χωρις αρετη εχει ευχαριστηση." Ισοκρατης "Δεν υπαρχει αποκτημα πιοσ σεβαστο και σιγουρο απο την αρετη" Πλατων "Οσοι φιλοσοφουν σωστα μελετουν τον θανατο και το να πεθαινουν ειναι γι'αυτους καθε αλλο παρα φοβερο"."Ολο το χρυσαφι της γης δεν ειναι ισαξιο με την αρετη" Ξενοφων "Οι αρετες αυξανονται με την μαθηση και την μελετη" ΠΕΡΙ ΚΑΚΙΑΣ Μενανδρος "Μισω τον πονηρο οταν πει σωστο λογο" Αισχυλος "Ο Θεος τη διχονοια σπερνει στους θνητους οταν θελησει σπιτι ν'αφανισει" Σοφοκλης "Μες τους και ενας σοφος χανεται." Φιλημον "Ποσο γενικα ειναι κακη η φυση του ανθρωπου.Διαφορετικα δεν θα ειχε αναγκη απο νομο.Νομιζεις πως ο ανθρωπος διαφερει απο τα αλλα θηρια?Μοναχα στο σχημα.Ορθιος ειναι αυτος και τα αλλα μπουσουλανε.." Μουσωνιος "Τι κατηγορουμε τους τυραννους αφου απο καιρο εχουμε γινει χειροτεροι τους?Εχουμε τις ιδιες διαθεσεις αλλα οχι τις ιδιες τυχες.." Θεοκριτος "Μερικοι προσπαθουν να καλυψουν την κακια τους με διαφορα ονοματα,ονομαζουν απλοτητα τον να εμπαιζουν τους αλλους και την φιλαργυρια την λενε προνοητικοτητα." Διων "Οι αγαθοι δουλοι ειναι ελευθεροι,ενω οι κακοι ελευθεροι ειναι δουλοι των επιθυμιων τους." Ιαμβλιχος "Εξισου επικινδυνο ειναι να δωσεις μαχαιρι σε τρελλο και δυναμη στον κακο." Αναχαρσις "Οταν ρωτηθηκε τι ειναι εχθρικο προς τους ανθρωπους απαντησε:ο εαυτος τους.." Σωκρατης "Ειναι το ιδιο να αραζεις ενα σκαφος σε αδυνατη αγκυρα και μια ελπιδα σε φαυλη πεποιθηση. Αισχινης "Να μισηται διπλα πρεπει ο κακος που υποκρινεται με γνωρισματα αγαθων." ΠΕΡΙ ΦΡΟΝΗΣΕΩΣ Αισχυλος "Σοφος ειναι οποιος ξερει χρησιμα και οχι πολλα","Και ο πιο σοφος απ'το σοφο λαθευει καποτε." Ευριπιδης "Το μυαλο και η φρονηση οταν υπαρχουν ειναι καλυτερα απο ατσαλωμενο μπρατσο","Οποιος την ιδια την φυση του τιθασσευει,αυτος ειναι σοφος και ξερει τι συμφερει." "Του αντρα η δυναμη και οχαρακτηρας στον λογο φαινεται","Μυαλο που δεν ταιριαζει στα χρονια του ανθρωπου παντα μισος φερνει","Ο,τι δεν ειναι ασκοπο καπου ειναι χρησιμο.","Η μαθηση ειναι αχρηστη χωρις σκεψη και κριση". Βιαντας "Παρε αποφασεις αργα αλλα εκτελεσε τες γρηγορα." Ισοκρατης "Η δυναμη με φρονηση ωφελει,αλλα χωρις αυτην καταστρεφει.","Οταν στοχαζεσαι λαβε γνωση των περελθοντων για τα μελλοντα."."Οταν προκειται να ζητησεις συμβουλη απο καποιον πρωτα ελενξε πως διαχειριστηκε τα δικα του θεματα.Αν για τα δικα του επραξε κακα δεν θα στοχαστει καλα για τα ξενα." Σωταδης "Η λυπη φευγει μακρυα σοφος αν εισαι",Το καλο μιμησου να σαι αριστος ανδρας",Να στεκεις μακρυα απο οσους νου δεν εχουν." Αριστοτελης "Η ευδαιμονια δενανηκει σε αυτους που εχουν τα πολλα,αλλα σ'αυτους που εχουν τακτοποιημενο τον ψυχικο τους κοσμο" Ηρακλειτος "Δεν ειναι καλο να γινονται ολα οσα επιθυμουν οι ανθρωποι." Σωκρατης "Ο φρονιμος,οπως στην οδοιπορεια,δεν συσσωρευει στη τα ακριβα εφοδια,αλλα τα αναγκαια." ΠΕΡΙ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ Διογενης "Οπως σε σπιτια που εχουν πολλα φαγητα βρισκονται ποντικια,ετσι και τα σωματα που δεχονται πολυ τροφη και ηδονη σεξουαλικη προσελκυουν ισαριθμες αρρωστιες.","Σε εναν νεο που καλλωπιζοταν περισσια ειπε:Ως προς τον ανδρισμο απετυχες,ως προς την θυληκοτητα αδικεις το γυναικειο φυλο.." Σολων "Απεφυγε τις ηδονες που υστερα φερνουν λυπη" Κλεανθης "Οποιος ανεχεται να επιθυμει κατι αισχρο οταν βρει ευκαιρια θα το πραξει" Αναξανδριδης "Ποτε μην κανεις τον εαυτο σου δουλο της ηδονης.Τουτο ειναι συνηθεια λαγνης γυναικας και οχι ελευθερου ανδρος." Πλουταρχος "Η ηδονη φθειρει τα σωματα νερουλιαζοντας τα με τις τρυφηλοτητες και η συνεχεια τους κανει να χανουν το νευρο χαλαρωνοντας την δυναμη τους.Απο αλα αυτα προκυπτει η νοσηροτητα,η κουραση στην εργασια και το προωρο γηρας.","Ενα ολοι ζητουν απο τους Θεους την υγεια,στην ζωη τους πραττουν τα αντιθετα για αυτη.." Πυθαγορας "Ειναι πιο απεχθες να εισαι υποδουλος των παθων σου παρα σε τυραννο.","Κανεις δεν ειναι ελευθερος αν δεν επιβαλλεται στον εαυτο του.." Πλατων "Ειναι δυσκολο να βρεις στους ακολαστους ηθικη ηδονη και στους αρρωστους υγιεινη ηδονη." Επικτητος "Οποιος υπερβαλλει το μετρο,τα πιο ευχαριστα καταντουν για αυτον δυσαρεστα.","Οι ανθρωποι χαιρονται να βρισκουν για τα σφαλματα τους δικαιολογιες.." maronas480.blogspot.gr
