Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Ανθρωπογονία


Σύμφωνα με τον Ησίοδο ο Δίας και ο Προμηθέας βρίσκονταν σε μεγάλη αντιμαχία. Έτσι με εντολή του Δία ο Ήφαιστος πλάθει με χώμα και νερό την Πανδώρα,την πρώτη γυναίκα. Η Αφροδίτη και οι Χάριτες τη στολίζουν με χάρη, η Αθηνά της διδάσκει τις τέχνες και τέλος ο Ερμής της φυτεύει μέσα στα στήθη της τα ψέματα και τα πλάνα λόγια που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη συμφορά. Η Πανδώρα άνοιξε και το καπάκι από το κουτί που περιείχε όλα τα κακά του κόσμου κι έτσι "μύρια πάθη στους ανθρώπους σκόρπισαν".

Πρωταγόρας (Πλατωνικός διάλογος)

Σύμφωνα με τον πλατωνικό διάλογο οι θεοί έπλασαν τα ζώα μέσα από γη και φωτιά, σμίγοντας και όσα με τη φωτιά και με τη γη γίνονταν κράμα. Όταν έπρεπε να τα στείλουν στο φως πρόσταξαν τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα να τα στολίσουν και να μοιράσουν δυνάμεις στο καθένα, όπως έπρεπε. Ο Προμηθέας ζήτησε από τον Επιμηθέα να κάνει τη διανομή, αλλά επειδή ο δεύτερος δεν ήταν όσο σοφός απαιτούσε το έργο έκανε κακή διαχείριση, ξόδεψε όλες τις δυνάμεις και άφησε αστόλιστο το γένος των ανθρώπων. Ο Προμηθέας ψάχνοντας να βρει σωτηρία για τους ανθρώπους έκλεψε από τον Ήφαιστο και την Αθηνά την έντεχνη σοφία μαζί με τη φωτιά και τους τα χάρισε. Βέβαια για την πράξη του αυτή ο Προμηθέας τιμωρήθηκε σκληρά από
τους θεούς.


Ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα

Στον Πίνδαρο και στον Απολλόδωρο συναντάμε μετακατακλυσμιαίες ανθρωπογονίες. Τα πολύ παλιά χρόνια επειδή οι άνθρωποι είχαν γίνει κακοί ο Δίας αποφάσισε να τους εξαφανίσει με κατακλυσμό. Με συμβουλή του Προμηθέα (του προστάτη των ανθρώπων) ο Δευκαλίωνας κατασκεύασε μια λάρνακα και κλείστηκε μέσα σε αυτήν μαζί με τη γυναίκα του την Πύρρα και όλα τα απαραίτητα εφόδια. Όταν τα νερά του κατακλυσμού σκέπασαν τα πάντα, η λάρνακα του Δευκαλίωνα που ταξίδευε πολλές μέρες προσάραξε σε μια βουνοκορφή, στον Παρνασσό (ή στην Όρθρη ή στον Άθω ή στη Δωδώνη). Όταν η βροχή σταμάτησε και τα νερά αποτραβήχτηκαν ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα βγήκαν από τη λάρνακα και αφού ευχαρίστησαν το Δία που τους έσωσε του ζήτησαν να δημιουργήσει εκ νέου ανθρώπους. Ακολουθώντας τις οδηγίες του θεού, ο Δευκαλίων και η Πύρρα σκέπασαν τα πρόσωπά τους και στη συνέχεια έπαιρναν πέτρες από τη γη και τις έριχναν πίσω από την πλάτη τους χωρίς να κοιτάζουν. Από τα λιθάρια που έριξε ο Δευκαλίωνας γεννήθηκαν οι άνδρες, ενώ από τα λιθάρια που έριξε η Πύρρα γεννήθηκαν οι γυναίκες. Οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από τις πέτρες ονομάστηκαν λαός, δηλαδή οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από τις πέτρες, επειδή στα αρχαία Ελληνικά η πέτρα ονομάζεται λας. Από το Δευκαλίωνα και την Πύρρα γεννήθηκε και ο Έλληνας, από τον οποίο έλκουμε το όνομά μας.

Συμπόσιον ( και πάλι Πλάτωνας)

Σύμφωνα με αυτόν το μύθο το ανθρώπινο γένος στην αρχή διακρινόταν σε τρία φύλα, αρσενικό, θηλυκό και μεικτό. Το κάθε σώμα ήταν σφαιρικό και είχε διπλές σειρές από μέλη και όργανα. Διέθετε υπερβολική δύναμη και αλαζονεία, και οι θεοί επειδή ήθελαν να περιορίσουν αυτά τα φαινόμενα έκοψαν το κάθε σώμα στα δύο, δηλαδή από κάθε σώμα δημιουργήθηκαν δυο άνθρωποι. Οι άνθρωποι αυτοί επειδή είναι και επειδή νιώθουν μισοί επιδιώκουν με τον έρωτα, ετεροφυλόφιλο ή ομοφυλόφιλο, να ενωθούν πάλι με το χαμένο μισό τους. Ο Πλάτωνας ξεφεύγοντας από τη φυσιογνωμία του μύθου προσπαθεί να εξηγήσει την οποιαδήποτε ερωτική έλξη σαν τάση επανασύνδεσης του καθενός με το χαμένο κομμάτι του.

Πηγές:
Ησίοδος, Θεογονία
Πλάτων, Πρωταγόρας
Πλάτων, Συμπόσιο
Οβίδιος, Μεταμορφώσεις

Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη - www.theogonia.gr/
ΒΙΣΑΛΤΗΣ-visaltis.blogspot
Διαβάστε περισσότερα.. "Ανθρωπογονία"

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Η ναυμαχία του Αρτεμισίου "καρέ καρέ", όπως την έγραψε ο Ηρόδοτος


Τα γεγονότα σύμφωνα με τόν Ηρόδοτο καί το βιβλίο Η - Ουρανία τών εκδόσεων Κάκτος

Βρισκόμαστε στο 480 π.Χ.
Γράφει ο Ηρόδοτος

1. Οι Έλληνες που αποτέλεσαν τη ναυτική δύναμη ήταν οι ακόλουθοι. Οι Αθηναίοι επάνδρωσαν εκατόν είκοσι επτά πλοία. Τα πλοία αυτά, κατά ένα μέρος, τα συμπλήρωσαν Πλαταιείς, που ανέλαβαν αυτή την υπηρεσία σπρωγμένοι από το θάρρος και τον πατριωτισμό τους, μολονότι είχαν πλήρη άγνοια για τα πλοία. Παραχωρήθηκαν σαράντα από την Κόρινθο, είκοσι από τα Μέγαρα, άλλα είκοσι από την Αθήνα, επανδρωμένα με πληρώματα από τη Χαλκίδα, δεκαοχτώ από την Αίγινα, δώδεκα από τη Σικυώνα, δέκα από τη Σπάρτη οχτώ από την Επίδαυρο, επτά από την Ερέτρια, πέντε από την Τροιζήνα, δύο από τα Στύρα και δύο πλοία μαζί με δύο πεντηκοντόρους (με πενήντα κουπιά) από την Κέα. Τέλος, οι Οπούντιοι λοκροί συνέβαλαν με επτά πεντηκοντόρους.
2. Αυτοί, λοιπόν, ήταν που αποτελούσαν το στράτευμα στο Αρτεμίσιο, καθώς και ο αριθμός των πλοίων που έδωσε ο καθένας. Η συνολική δύναμη του στόλου, εκτός από πεντηκοντόρους, ήταν διακόσια εβδομήντα ένα πολεμικά πλοία. Στρατηγός ορίστηκε ο Σπαρτιάτης Ευρυβιάδης, γιος του Ευρυκλείδη, γιατί τα άλλα μέλη της συμμαχίας απαίτησαν Λακεδαιμόνιο ναύαρχο, δηλώνοντας ότι διαφορετικά δεν θα ακολουθούσαν τους Αθηναίους και απειλούσαν ότι θα διαλύσουν το στράτευμα.
3. Από την αρχή πριν ακόμα ζητηθεί η συμπαράσταση της Σικελίας υπήρχαν πολλές συζητήσεις για το αν ήταν σωστό να παραχωρηθεί στην Αθήνα η διοίκηση του στόλου· στην πρόταση αυτή, όμως, διαφώνησαν οι άλλοι σύμμαχοι και οι Αθηναίοι υποχώρησαν. Φρόντιζαν πολύ για τη σωτηρία της Ελλάδας και κατάλαβαν ότι μια διαμάχη με αντικείμενο την αρχηγία θα οδηγούσε σίγουρα στον όλεθρο της Ελλάδας. Και σωστά σκέφτηκαν. Γιατί ο εσωτερικός σπαραγμός είναι χειρότερος από τον πόλεμο ενωμένων δυνάμεων για τη διαφύλαξη της ειρήνης όσο ακριβώς ο πόλεμος είναι χειρότερος από την ειρήνη. Επειδή το γνώριζαν καλά, δεν πρόβαλαν αντίρρηση αλλά παραιτήθηκαν από την αξίωσή τους, γιατί τους χρειάζονταν, όπως το έδειξαν καθαρά. Όταν έδιωξαν τους Πέρσες από την Ελλάδα και πολεμούσαν για να κυριεύσουν τη χώρα τους οι Αθηναίοι χρησιμοποίησαν ως πρόφαση την αλαζονεία του Παυσανία για να αποσπάσουν την ηγεμονία από τους Λακεδαιμονίους. Αυτά βέβαια έγιναν αργότερα.
4. Όταν οι Έλληνες, φτάνοντας στο Αρτεμίσιο, είδαν τον τεράστιο στόλο αραγμένο στους Αφέτες κι όλη τη γύρω περιοχή να κατακλύζεται από στρατό, κατάλαβαν ότι τα πράγματα ήταν πολύ δυσκολότερα απ’ ό,τι περίμεναν. Τους κυρίεψε πανικός κι άρχισαν να συζητούν αν έπρεπε να φύγουν από το Αρτεμίσιο προς το εσωτερικό της Ελλάδας. Όταν αντιλήφθηκαν οι Ευβοείς τι σχεδίαζαν, ικέτεψαν τον Ευρυβιάδη να περιμένει τουλάχιστον να μεταφέρουν τα παιδιά και τους σκλάβους τους σε ασφαλές έδαφος. Όταν αρνήθηκε αυτός, πήγαν στο Θεμιστοκλή, τον Αθηναίο ναύαρχο και, εξαγοράζοντάς τον με τριάντα τάλαντα, τον έπεισαν να φροντίσει να μείνει ο Ελληνικός στόλος στην ακτή της Εύβοιας και να κάνουν εκεί τη ναυμαχία.
5. Ο Θεμιστοκλής για να κρατήσει τους Έλληνες μηχανεύτηκε το εξής σχέδιο. Έδωσε στον Ευρυβιάδη, προσωπικό δώρο δήθεν από τον ίδιο, πέντε τάλαντα από τα χρήματα αυτά. Εκείνος πείστηκε. Ένας από τους υπόλοιπους διοικητές αντιδρούσε ακόμα· ο Κορίνθιος Αδείμαντος, γιος του Ωκύτου, που δήλωσε μάλιστα ότι θα απέσυρε τα πλοία του από το Αρτεμίσιο και δε θα παρέμενε άλλο. Σ’ αυτόν, λοιπόν, απευθύνθηκε τώρα ο Θεμιστοκλής με όρκο: «Ποτέ δε θα μας αφήσεις· γιατί εγώ θα σου δώσω μεγαλύτερα δώρα, απ’ όσα θα σου χάριζε ποτέ ο Πέρσης βασιλιάς, για να εγκαταλείψεις τους συμμάχους». Και, χωρίς άλλη καθυστέρηση, έστειλε στο πλοίο του Αδείμαντου τρία ασημένια τάλαντα. Αυτοί λοιπόν θαμπώθηκαν από τα δώρα και πείστηκαν· το αίτημα του λαού της Εύβοιας ικανοποιήθηκε, αλλά κι ο Θεμιστοκλής κέρδισε κάτι, αφού κράτησε τα υπόλοιπα χρήματα. Κανείς δεν ήξερε ότι τα είχε και οι δυο άνδρες που είχαν πάρει μερίδιο πίστευαν ότι προέρχονταν από την Αθήνα, ειδικά γι αυτό το σκοπό.
6. Έτσι λοιπόν έμειναν στην Εύβοια και ναυμάχησαν. Τα γεγονότα έγιναν περίπου έτσι. Οι βάρβαροι έφτασαν στους Αφέτες νωρίς το απόγευμα και βεβαιώθηκαν ότι είχαν σωστές πληροφορίες, ότι δηλαδή μια μικρή ελληνική δύναμη είχε συγκεντρωθεί στο Αρτεμίσιο. Μόλις τα είδαν, τους κατέλαβε η ανυπομονησία να επιτεθούν με την ελπίδα ότι θα κυρίευαν τα εχθρικά πλοία. Δεν έκριναν σωστό να επιτεθούν εναντίον τους από μπροστά γιατί υπήρχε ο κίνδυνος, όταν τους έβλεπαν οι Έλληνες να πλησιάζουν, να δείλιαζαν, με αποτέλεσμα, αφού σύντομα θα έπεφτε το σκοτάδι, να ξεφύγουν. Και έτσι θα σώζονταν με τη φυγή, ενώ ήταν αποφασισμένοι να μην αφήσουν ούτε έναν πυρφόρο ιερέα να ξεφύγει ζωντανός.
7. Κατέστρωναν τα σχέδιά τους μ’ αυτό τον σκοπό. Χώρισαν μια μοίρα διακοσίων πλοίων με τη διαταγή να πλεύσουν έξω από τη Σκιάθο για να μη γίνουν αντιληπτοί από τον εχθρό κι έπειτα να κατευθυνθούν προς την Εύβοια και τα στενά του Ευρίπου, από τον Καφηρέα και τη Γεραιστό. Σχεδίαζαν να παγιδεύσουν τους Έλληνες, αφού τα πλοία έρθουν από το μέρος εκείνο και τους κλείσουν τη διέξοδο από πίσω, ενώ η κύρια δύναμη του στόλου θα τους πίεζε από μπροστά. Μ’ αυτές τις αποφάσεις, λοιπόν, ξεκίνησαν τα διακόσια πλοία, ενώ το κύριο σώμα περίμενε· γιατί είχαν αποφασίσει να μην επιτεθούν την ίδια μέρα ούτε οποιαδήποτε άλλη, πριν πάρουν σήμα ότι η μοίρα που κατευθυνόταν προς τον Εύριπο είχε φτάσει στη θέση της. Αφού λοιπόν έστειλαν αυτά τα πλοία, έγινε μια απαρίθμηση των πλοίων στους Αφέτες.
8. Στη διάρκεια της απαρίθμησης των πλοίων, συνέβη το εξής περιστατικό. Υπηρετούσε στο στρατόπεδο των Περσών ένας άνδρας που λεγόταν Σκυλλίας από τη Σκιώνη, κι ήταν ο πιο επιδέξιος δύτης της εποχής του. Αυτός, μετά το ναυάγιο των περσικών πλοίων στο Πήλιο, έβγαλε από το βυθό πολλά πολύτιμα αντικείμενα εκτός, φυσικά, από αυτά που κράτησε για τον εαυτό του. Αυτός, λοιπόν, προφανώς σχεδίαζε από καιρό να αυτομολήσει στους Έλληνες, αλλά δεν είχε βρει την κατάλληλη ευκαιρία. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα πώς κατάφερε να φτάσει στους Έλληνες και η κοινώς αποδεκτή άποψη είναι μάλλον αμφίβολη· σύμφωνα μ’ αυτήν, βούτηξε στη θάλασσα από τους Αφέτες και δε βγήκε μέχρι που έφτασε στο Αρτεμίσιο, σε μια απόσταση δηλαδή σχεδόν ογδόντα στάδια. Κυκλοφορούν κι άλλες απίθανες ιστορίες, εκτός απ’ αυτή, σχετικά με το Σκυλλία, καθώς και μερικές πιο αληθοφανείς· όσο γι’ αυτή που μόλις ανέφερα, προσωπικά πιστεύω ότι έφτασε στο Αρτεμίσιο με πλοίο. Μόλις έφτασε, ανέφερε αμέσως στους Έλληνες στρατηγούς το πώς έγινε το ναυάγιο καθώς επίσης και την αποστολή της μοίρας που είχε ξεκινήσει να περιπλεύσει την Εύβοια.
9. Όταν άκουσαν αυτά οι Έλληνες, έκαναν σύσκεψη. Μετά από μακριά συζήτηση, αποφάσισαν να μείνουν στις θέσεις τους μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα κι έπειτα να σαλπάρουν για να συναντήσουν τα πλοία. Ωστόσο, όταν είδαν ότι οι ώρες περνούσαν χωρίς να συναντούν τον εχθρό, περίμεναν ως το απόγευμα της επόμενης κι επιτέθηκαν στο κύριο σώμα του στόλου, με πρόθεση να κάνουν δοκιμή της μάχης και της δυνατότητας για διάσπαση των γραμμών του εχθρού.
10. Όταν οι στρατηγοί και οι άνδρες του Ξέρξη είδαν τους Έλληνες να επιτίθενται με τόσο λίγα πλοία, τους πέρασαν για τρελούς και κινήθηκαν αμέσως κι οι ίδιοι, βέβαιοι ότι θα νικούσαν χωρίς καμιά δυσκολία· η προσμονή τους δεν ήταν παράλογη, αν σκεφτεί κανείς ότι τα πλοία των Ελλήνων ήταν λίγα, ενώ τα δικά τους ήταν διπλάσια στον αριθμό και ταχύτερα. Με αυτή τη σκέψη, λοιπόν, προχώρησαν για να περικυκλώσουν τον εχθρό. Όσοι από τους Ίωνες έτρεφαν βαθιά συμπάθεια για τους Έλληνες και πήγαν μαζί με τους Πέρσες παρά τη θέλησή τους, απελπίστηκαν βλέποντας τον κλοιό να σχηματίζεται γύρω από τους Έλληνες και, επηρεασμένοι από τη φαινομενική αδυναμία των τελευταίων, φοβήθηκαν ότι ούτε ένας άνδρας δε θα γύριζε πίσω· αυτοί, αντίθετα, που χαίρονταν με την κατάσταση, άρχισαν να συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα κέρδιζε δώρα από τον Ξέρξη, αιχμαλωτίζοντας πρώτος ένα αττικό πλοίο, γιατί, είναι αλήθεια ότι οι Αθηναίοι ήταν οι πιο πολυσυζητημένοι στα Περσικά στρατόπεδα.
11. Με το πρώτο σύνθημα, η ελληνική μοίρα σχημάτισε έναν κλειστό κύκλο, με τις πλώρες προς τους βαρβάρους και τις πρύμνες προς το κέντρο· με το δεύτερο σύνθημα, παρ’ όλο που είχαν ελάχιστο χώρο για να κάνουν ελιγμούς κι οι πλώρες τους ήταν αντιμέτωπες μεταξύ τους, ρίχτηκαν στη μάχη και κατάφεραν να καταλάβουν τριάντα πλοία των βαρβάρων. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους ήταν ο Φι λάονας, γιος του Χέρσιος κι αδελφός του βασιλιά της Σαλαμίνας, Γόργου, που είχε μεγάλο κύρος στο στρατόπεδο. Ο πρώτος Έλληνας που κατέλαβε εχθρικό πλοίο ήταν ο Αθηναίος Λυκομήδης, γιος του Αισχραίου, ο οποίος έλαβε και το αριστείο τιμής. Ενώ το σκοτάδι έβαζε τέλος στη ναυμαχία, η νίκη ήταν αμφίβολη. Οι Έλληνες γύρισαν στο Αρτεμίσιο κι οι βάρβαροι στους Αφέτες, ύστερα από σύγκρουση που υπήρξε πολύ διαφορετική απ’ ό,τι περίμεναν. Από τους Έλληνες που ήταν μαζί με τον βασιλιά ο μόνος που λιποτάκτησε και τάχτηκε με το μέρος των Ελλήνων στη διάρκεια της ναυμαχίας ήταν ο Λήμνιος Αντίδωρος. Οι Αθηναίοι του έδειξαν αργότερα την αναγνώρισή τους παραχωρώντας του μια έκταση γης στη Σαλαμίνα.
12. Όταν νύχτωσε —η εποχή που συνέβαιναν όλα αυτά ήταν το μεσοκαλόκαιρο— ξέσπασε δυνατή καταιγίδα, που κράτησε όλη τη νύχτα και συνοδευόταν από τρομερούς κεραυνούς από την κατεύθυνση του Πηλίου. Πτώματα και απομεινάρια από τα ναυάγια παρασύρονταν προς τους Αφέτες, έπεφταν πάνω στις πλώρες των πλοίων και χτυπούσαν τα κουπιά όσων ήταν αγκυροβολημένα· αυτά, μαζί με τον εκκωφαντικό θόρυβο των κεραυνών, έσπειραν τον πανικό στους στρατιώτες, που πίστεψαν ότι είχε έρθει το τέλος τους· και, πράγματι, είχαν πέσει σε τόσα δεινά. Προτού συνέλθουν καλά καλά από το ναυάγιο και την τρικυμία που βούλιαξε τόσα πλοία τους, αντιμετώπισαν μια σκληρή ναυμαχία. Τώρα, επιπλέον, ήταν εκτεθειμένοι σε καταρρακτώδη βροχή, ορμητικούς χειμάρρους που χύνονταν στη θάλασσα και τρομακτικούς κεραυνούς.
13. Αυτοί λοιπόν πέρασαν τέτοια νύχτα. Αλλά για τη μοίρα που είχε διαταχθεί να περιπλεύσει την Εύβοια, ήταν ακόμα χειρότερη, αφού βρισκόταν στα ανοιχτά όταν ξέσπασε η καταιγίδα. Και το τέλος τους ήταν ολέθριο. Η καταιγίδα κι η βροχή τους έπιασε ακριβώς όταν έφταναν στα Κοίλα της Εύβοιας και τα πλοία, σπρωγμένα από το δυνατό άνεμο και σχεδόν ακυβέρνητα, συντρίφτηκαν πάνω στους βράχους. Προφανώς, οι θεοί έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για να μειώσουν την υπεροχή του Περσικού στόλου και να τον εξισώσουν με τον Ελληνικό.
14. Αυτά για την καταστροφή στα Κοίλα της Εύβοιας. Οι βάρβαροι που ήταν στους Αφέτες ένιωσαν βαθιά ανακούφιση όταν είδαν το επόμενο πρωί το φως της ημέρας· ταραγμένοι όπως ήταν, άφησαν τα πλοία τους εκεί που βρίσκονταν και δεν επιχείρησαν τίποτα για την ώρα. Στο μεταξύ, έφτασαν στους Έλληνες ενισχύσεις πενήντα τριών πλοίων από την Αττική. Η είδηση της καταστροφής όλων των Περσικών πλοίων που περιέπλεαν την Εύβοια στην καταιγίδα της περασμένης νύχτας, ήταν σπουδαία ενθάρρυνση και οι Έλληνες, ανανεωμένοι και από την άφιξη των ενισχύσεων, περίμεναν να φτάσει η ώρα της επίθεσης, που ήταν η ίδια όπως και την προηγούμενη μέρα, σήκωσαν πανιά και χτύπησαν μερικά πλοία από την Κιλικία· τα κατέστρεψαν και, ενώ έπεφτε η νύχτα, επέστρεψαν στο Αρτεμίσιο.
15. Την τρίτη μέρα οι Πέρσες στρατηγοί ένιωθαν ταπεινωμένοι που δέχτηκαν τόσα πλήγματα από τόσο μικρό στόλο· επιπλέον, είχαν αρχίσει να φοβούνται τον Ξέρξη. Έτσι, χωρίς να περιμένουν την κίνηση των Ελλήνων, έκαναν τις απαραίτητες προετοιμασίες και ξεκίνησαν γύρω στο μεσημέρι. Αυτές οι ναυμαχίες γίνονταν τις ίδιες μέρες με τις μάχες στις Θερμοπύλες. Ο στόλος έκανε όλο τον αγώνα για τα στενά του Ευρίπου, όπως ο στρατός με τον Λεωνίδα υπερασπιζόταν το στενό των Θερμοπυλών. Αντικειμενικός σκοπός των Ελλήνων, λοιπόν, ήταν να εμποδίσουν τους βαρβάρους να περάσουν στην Ελλάδα, ενώ οι βάρβαροι προσπαθούσαν να σαρώσουν τον ελληνικό στρατό και να ελευθερώσουν τη δίοδο. Ο στόλος του Ξέρξη κινήθηκε σε παράταξη για επίθεση, ενώ οι Έλληνες στο Αρτεμίσιο περίμεναν ήσυχοι. Τότε οι Πέρσες άλλαξαν τη διάταξή τους και σχημάτισαν μισοφέγγαρο με σκοπό να περικυκλώσουν τον εχθρό, 
16. οπότε οι Έλληνες κινήθηκαν καταπάνω τους κι άρχισε η ναυμαχία. Σ’ αυτή τη συμπλοκή σι δύο στόλοι βγήκαν ισόπαλοι, αφού το τεράστιο μέγεθος του στρατού του Ξέρξη και το πλήθος του αποδείχτηκε ο χειρότερος εχθρός του μέσα στη σύγχυση που προκαλούσαν οι διαδοχικές συγκρούσεις των πλοίων μεταξύ τους. Παρ’ όλα αυτά, πολέμησαν γενναία για να αποφύγουν την ατίμωση να ηττηθούν από μια τόσο μικρή εχθρική δύναμη. Οι απώλειες των Ελλήνων σε πλοία και άνδρες ήταν βαριές, ενώ αυτές των Περσών ήταν ακόμα μεγαλύτερες. Η ναυμαχία δια κόπηκε μ’ αυτό τον τρόπο.
17. Σ’ αυτή τη ναυμαχία ξεχώρισαν σι Αιγύπτιοι, των οποίων το μεγαλύτερο κατόρθωμα ήταν ότι κατέλαβαν πέντε Ελληνικά πλοία μαζί με τα πληρώματά τους· από τους Έλληνες αυτή την ημέρα, ξεχώρισαν οι Αθηναίοι και ιδιαίτερα ο Κλεινίας ο γιος του Αλκιβιάδη, που υπηρετούσε με δικό του πλοίο, επανδρωμένο με διακόσιους άνδρες και με δικά του έξοδα.
18. Και οι δυο αντίπαλοι χάρηκαν με τη διακοπή της συμπλοκής και βιάστηκαν να γυρίσουν ο καθένας στο λιμάνι του. Οι Έλληνες, όταν σταμάτησαν οι εχθροπραξίες, κατάφεραν να μαζέψουν τους νεκρούς που επέπλεαν και να περισυλλέξουν ό,τι μπορούσαν από τα ναυάγια· ωστόσο, είχαν πληγεί τόσο άσχημα —ιδιαίτερα οι Αθηναίοι, που είχαν ζημιές στα μισά τους πλοία— ώστε αποφάσισαν να φύγουν στο εσωτερικό της Ελλάδας.

http://users.sch.gr//ipap/Ellinikos%20Politismos/maxes/artemisio1.htm 
ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Διαβάστε περισσότερα.. "Η ναυμαχία του Αρτεμισίου "καρέ καρέ", όπως την έγραψε ο Ηρόδοτος"

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Προηγμένες γνώσεις για το διάστημα και το σύμπαν συναντάμε στον Αριστοτέλη


Το  βιβλίο του Αριστοτέλη «Μετεωρολογικά» ξεκινάει με έναν άκρως εντυπωσιακό πρόλογο, από τον οποίο θα μπορούσαμε να εξάγουμε κάποια ασφαλή συμπεράσματα, ως προς το επίπεδο των επιστημονικών γνώσεων των προγόνων μας.
Σήμερα λοιπόν, μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρσουμε ένα σημαντικό μέρος των επιστημονικών γνώσεων της Αρχαίας Ελλάδας, που ο Αριστοτέλης θεωρεί δεδομένο  ότι πρέπει να γνωρίζουν οι επιστήμονες τις εποχής του!


Περὶ μὲν οὖν τῶν πρώτων αἰτίων τῆς φύσεως καὶ περὶ πάσης κινήσεως φυσικῆς, ἔτι δὲ περὶ τῶν κατὰ τὴν ἄνω φορὰν διακεκοσμημένων ἄστρων καὶ περὶ τῶν στοιχείων τῶν σωματικῶν, πόσα τε καὶ ποῖα, καὶ τῆς εἰς ἄλληλα μεταβολῆς, καὶ περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς τῆς κοινῆς εἴρηται  πρότερον.

Σε ό,τι αφορά στα φυσικά πρώτα αίτια, όπως και κάθε κίνηση που συμβαίνει στην φύση, επιπλέον σε ό,τι αφορά στην ουράνια πορεία των άστρων που στολίζουν το Σύμπαν, όπως επίσης και σε ό,τι αφορά στα υλικά στοιχεία των άστρων,  δηλαδή από πόσα στοιχεία αποτελούνται και ποια είναι αυτά, αλλά και τον τρόπο της μεταξύ τους μεταβολής, (από ύλη σε ενέργεια) και περί της κοινής τους γέννησης και της κοινής καταστροφής τους που θα επέλθει, όλα αυτά τα εξετάσαμε προηγουμένως. 

λοιπὸν δ' ἐστὶ μέρος τῆς μεθόδου ταύτης ἔτι θεωρητέον,
Ό,τι υπολείπεται, στο οποίο δεν έχουμε αναφερθεί, ας το εξετάσουμε τώρα καθότι θα αποτελεί και αυτό μέρος της ίδιας μεθόδου που χρησιμοποιήσαμε για να εξετάσουμε τα προηγούμενα,

ὃ πάντες οἱ πρότεροι μετεωρολογίαν ἐκάλουν·
Δηλαδή αυτό που όλοι οι προηγούμενοι φυσικοί φιλόσοφοι ονόμαζαν «Μετεωρολογία».

ταῦτα [338b.20]   δ' ἐστὶν ὅσα συμβαίνει κατὰ φύσιν μέν,
Αυτά λοιπόν που συμβαίνουν στον ουρανό, αφενός μεν σε ό,τι αφορά στην φύση τους,

ἀτακτοτέραν μέντοι τῆς τοῦ πρώτου στοιχείου τῶν σωμάτων,
παρόλο που η φύση τους είναι πιο πολύπλοκη της αρχικής υπόστασης των στοιχείων από τα οποία προήλθαν,
Όπως είναι γνωστό, τα ουράνια σώματα ξεκίνησαν από απλά χημικά στοιχεία και στην συνέχεια, μέσω των μεταξύ τους χημικών ενώσεων, δημιούργησαν άπειρα πολύπλοκα στοιχεία.

περὶ τὸν γειτνιῶντα μάλιστα τόπον τῇ φορᾷ τῇ τῶν ἄστρων,
όσον αφορά στην ουράνια περιοχή που γειτονεύει με τον πλανήτη Γη και περιέχει τις τροχιές των αστρικών σωμάτων,

οἷον περί τε γάλακτος καὶ κομητῶν
όπως για παράδειγμα, τις τροχιές των αστέρων του γαλαξία μας, αλλά και τις τροχιές των κομητών (του ηλιακού μας συστήματος)
Από την στιγμή που αναφέρεται στις τροχιές των κομητών, υπαινίσσεται το Ηλιακό μας σύστημα, διότι οι τροχιές των κομητών που γνωρίζουμε ανήκουν στο δικό μας Ηλιακό σύστημα και μόνο.

καὶ τῶν ἐκπυρουμένων καὶ κινουμένων φασμάτων,
και τις εκρήξεις των υπερκαινοφανών αστέρων και τα κινούμενα νεφελώματα.
Είναι πραγματικά απίστευτο να βλέπουμε ότι ο Αριστοτέλης όχι μόνο γνωρίζει, αλλά και πρόκειται να αναλύσει Συμπαντικά φαινόμενα που σχετίζονται με τις εκρήξεις των υπερκαινοφανών αστέρων, γνωστών σήμερα ως super nova. Είναι πραγματικά απίστευτο ότι γνωρίζει τα νεφελώματα και μάλιστα ότι κινούνται, όπως για παράδειγμα το Νεφέλωμα του Ωρίωνα, την στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει κανένας τρόπος να γνωρίζει κάτι τέτοιο χωρίς την χρήση ενός τηλεσκοπίου και μάλιστα ισχυρού.
Τέλος είναι πραγματικά απίστευτο, ότι παρά το γεγονός ότι υπάρχουν όλα αυτά τα κείμενα, όπως τα «Μετεωρολογικά», το «Περί Ουρανού», ή τα «Μετά τα Φυσικά» που αποδεικνύουν τις τεράστιες γνώσεις που διαθέτουν οι Αρχαίοι Έλληνες ως προς την δημιουργία και την λειτουργία του Σύμπαντος, εμείς ακόμη και σήμερα εξακολουθούμε να μαθαίνουμε στα σχολεία ότι βασική γνώση του αρχαίου κόσμου ήταν ότι δεν γνώριζαν καν τον Ηλιοκεντρισμό και θεωρούσαν ότι η Γη αποτελούσε το «Κέντρο του Κόσμου».

ὅσα τε θείημεν ἂν ἀέρος εἶναι κοινὰ πάθη καὶ ὕδατος, 
Όσα νεφελώματα λοιπόν θεωρούμε ότι αποτελούνται από αέρια στοιχεία καθώς και από υδρατμούς,

ἔτι δὲ γῆς ὅσα μέρη καὶ εἴδη καὶ πάθη τῶν μερῶν,
Επιπλέον δε, σε ό,τι αφορά στην δική μας Γη, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε τα στρώματα από τα οποία αποτελείται η Γη και τα στοιχεία από τα οποία αποτελούνται τα στρώματα αυτά και τις επιμέρους λειτουργίες των φαινομένων αυτών.

ἐξ ὧν περί τε πνευμάτων καὶ σεισμῶν θεωρήσαιμεν
Όπως για παράδειγμα τον τρόπο που από αυτές τις λειτουργίες, προκαλούνται οι σεισμοί αλλά και αέρια φαινόμενα,

ἂν τὰς αἰτίας [339a]   καὶ περὶ πάντων τῶν γιγνομένων κατὰ τὰς κινήσεις τὰς τούτων·
εφόσον γνωρίσουμε τα αίτια που προκαλούν τα φαινόμενα αυτά, δηλαδή τις κινήσεις των στρωμάτων της Γης και τις κινήσεις αυτών των αερίων μαζών.
Πράγματι σήμερα γνωρίζουμε ότι η δημιουργία των ανεμοστρόβιλων, σχετίζεται απολύτως με τα ισχυρά μαγνητικά πεδία που προκαλούνται από την τριβή των στρωμάτων της Γης.
Αυτό σημαίνει ότι αν γνωρίζουμε τον τρόπο της λειτουργίας του εσωτερικού της Γης και τον τρόπο λειτουργίας της ατμόσφαιρας που περιβάλει την Γη, θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε την παρουσία φαινομένων ανεμοστρόβιλων, αλλά και να εξηγήσουμε επίσης και τον τρόπο που γίνονται οι σεισμοί.
Επίσης, λόγω της σύνδεσης του Μικρόκοσμου με τον Μακρόκοσμο, κατά ανάλογο τρόπο, ό,τι συμβαίνει στην περίπτωση της Γης, θα μπορούσε να συμβαίνει και σε μεγαλύτερο μέγεθος, να αφορά δηλαδή ολόκληρο τον Γαλαξία μας. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους στρόβιλοι, δημιουργούνται και μέσα στα κινούμενα νεφελώματα. 

ἐν οἷς τὰ μὲν ἀποροῦμεν, τῶν δὲ ἐφαπτόμεθά τινα τρόπον·
Γι αυτά τα φαινόμενα αφενός μεν έχουμε πολλές απορίες, αφετέρου όμως υπάρχουν εμπειρίες από ανθρώπους που τα έχουν υποστεί.

ἔτι δὲ περὶ κεραυνῶν πτώσεως καὶ τυφώνων καὶ πρηστήρων καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐγκυκλίων,
Επιπλέον, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε την αιτία της πτώσης των κεραυνών και της δημιουργίας των τυφώνων και τις θύελλες κατά την διάρκεια των οποίων πέφτουν κεραυνοί, αλλά και άλλων φυσικών φαινομένων που εμφανίζουν κυκλική συμπεριφορά.
Τέτοια φυσικά φαινόμενα θα μπορούσαν να είναι οι ανεμοστρόβιλοι, οι κυκλώνες, οι τυφώνες, οι ρουφήχτρες κοκ.

ὅσα διὰ πῆξιν συμβαίνει πάθη τῶν αὐτῶν σωμάτων τούτων.
Και όσες λειτουργίες αυτών των σωμάτων που προκαλούνται από την ισχυρή συμπύκνωση ορισμένων στοιχείων.
Όπως είναι γνωστό, η συμπύκνωση νεφών δημιουργεί έναν κυκλώνα.

διελθόντες δὲ περὶ τούτων, θεωρήσωμεν εἴ τι δυνάμεθα κατὰ τὸν ὑφηγημένον τρόπον ἀποδοῦναι περὶ ζῴων καὶ φυτῶν, καθόλου τε  καὶ χωρίς·
Εφόσον εξετάσουμε όλα αυτά, θα μπορούμε τότε να θεωρήσουμε αν έχουμε την δύναμη να υπονοήσουμε με ποιον τρόπο επηρεάζονται από αυτά τα φαινόμενα τόσο τα ζώα όσο και τα φυτά στο σύνολό τους ή και μεμονωμένα το κάθε ζώο και το κάθε φυτό.

σχεδὸν γὰρ τούτων ῥηθέντων τέλος ἂν εἴη γεγονὸς τῆς ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν προαιρέσεως πάσης.
Αν μπορέσουμε να εξηγήσουμε όλα αυτά, τότε μπορούμε να πούμε ότι έχουμε φτάσει στην τελική κατάληξη των αναζητήσεών μας. 

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα.. "Προηγμένες γνώσεις για το διάστημα και το σύμπαν συναντάμε στον Αριστοτέλη"

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ..Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ


http://www.noitikiantistasis.com/images/euripides.jpg
«ΕΓΚΩΜΙΑΖΕΤΩΣΕΝ Ο ΠΕΛΑΣ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΤΟ ΣΟΝ ΣΤΟΜΑ.. ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΚΑΙ ΜΗ ΤΑ ΣΑ…»
Όλα τα θέματα, θα πρέπει να τα προσεγγίζει κανείς αποφατικά!
Δηλαδή: βλέπεις έναν άνθρωπο..να διερευνάς και να τον αγαπάς, γι αυτά που ΔΕΝφαίνονται..γι αυτά που εχει ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ..μέσα του..τα οποία, ενδεχομένως, δεν τα εκδηλώνει..και όχι όλα αυτά που φαίνονται, αυτά που βλέπεις..
Υπάρχουν τα λεκτικά και τα μή λεκτικά..Αυτά που λένε τα μάτια του άλλου..Τα μάτια εκπέμπουν..βγάζουν κάτι άλλο..
Κάποιος δεν μπορεί να μιλήσει.Εχει μια δυσκολία στη γλώσσα, κι έτσι αναπληρώνει τα ο λεκτικό..ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ!
Είπαμε, τα θέματα που μας απασχολούν,να τα αντιμετωπίζουμε.. αποφατικάΑΠΟκαι ΦΗΜΙ.Δηλαδή:δεν θέλω να μιλώ..Δεν θέλω να.. ΟΡΙΟΘΕΤΩ!,
Αρα όλα τα θέματα, θα τα προσεγγίζω.. ΑΠΟΦΑΤΙΚΑ!
Όχι αυτό που..βλέπουμε: Τα ελαττώματα του, τις ιδιοτροπίες του..
Τα γεγονοτα της ζωής μας..Να τα αντιμετωπίζουμε: ΑΠΟΦΑΤΙΚΑ! Να μην τα ερμηνεύουμε όπως εξελίσσονται! Να προσπαθούμε να δούμε το ΒΑΘΟΣ του συγκεκριμένου γεγονότος..
Ολη μας τη ζωή, πρέπει να τη βλέπουμε ΑΠΟΦΑΤΙΚΑ!
Εμείς, βέβαια, βλέπουμε όλες τις δυσκολίες. Αλλά πέρα απ τις δυσκολίες υπάρχει και κάτι άλλο..Ποιός ξέρει ποιο είναι το θέλημα του Θεού..και γιατί επέτρεψε αυτή τη δυσκολία..
Όταν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει κάθε τι που του παρουσιάζεται με τρόποαποφατικό..με πίστη, αυτό δείχνει.. ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.. αλλά και ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ να εισχωρεί στο βάθος των πραγμάτων!
Κάπως έτσι υπήρξε ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ. .. ΑΠΟΦΑΤΙΚΟΣ φιλόσοφος! Προ-Σωκρατικός.
Σε μας, έφθασαν κάπου 139 αποφθέγματα του, μέσω του Πλάτωνος, του Αριστοτέλους, του Ιππολύτου, του Διογένους Λαερτιου, του Κλήμεντος Αλεξανδρείας και άλλων, οι οποίοι τον μελέτησαν και περιέλαβαν κομμάτια της διδασκαλίας του στα κείμενα τους. Όλοι αυτοί, συμπίπτουν στα λεγόμενα τους για τον Ηράκλειτο.
Ο φιλόσοφος χακτηρίζεται ως ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ, γιατί είπε μεγάλες αλήθειες, τις οποίες μπορεί ο καθένας να ερμηνεύσει και να τις πάρει για τον εαυτό του.
Αυτό δείχνει ότι είναι ένας , Γέροντας όλων, κατά ένα τρόπο..Και γι αυτό, σχεδόν όλοι οι μετέπειτα κλασσικοί φιλόσοφοι, τον επαίνεσαν ακόμη και μεγάλοι χριστιανοί συγγραφείς,όπως ο Ιππόλυτος και ο Κλήμης, οι οποίοι συνεχώς παραπέμπουν σε κείμενα του, και τα προσαρμόζουν στη Χριστιανική διδασκαλία. Ακόμη τον επαινούν και νεώτεροι φιλόσοφοι, όπως ο Εγελος και ο Μπέρκσον, οι οποίοι θεωρούν τον Ηράκλειτο, μεγάλο φιλόσοφο, γιατί..τους αγκαλιάζει και τους αγαπάει ΟΛΟΥΣ ! Ο Σωκράτης, όταν τον μελέτησε είπε: Είναι γενναία αυτάα που κατάλαβα.. Είναι γενναία αυτά που δεν κατάλαβα..γι αυτό , χρειάζεται ένας πολύ καλός κολυμβητής για να..μπεί στο βάθος και να βρει τους θησαυρούς!Ενας άλλος αρχαίος συγγραφεύς ,έλεγε χαρακτηριστικά: Για να καταλάβει κανείς τον Ηράκλειτο,¨Δηλίου τινός δείται κολυμβητού¨ , κι αυτό γιατί οι κολυμβητές απ τη Δήλο, φημίζονταν για την ικανότητά τους να κρατούν την αναπνοή τους, κάτω από το νερό.
Ελεγε ο Ηράκλειτος: ¨Ο,τι αν κοινωνήσωμεν, αληθεύομεν, Ο,τι αν ιδιάσωμεν ,ψευδόμεθα.¨Δηλαδή , οσα μοιραζόμαστε με τους άλλους, όσα κουβεντιάζουμε, συναναστεφόμαστε, είναι αληθινά, κι εμείς είμαστε αληθινοί. Όταν κλεινόμαστε στον εαυτό μας, και βλέπουμε μόνο τον εαυτό μας και τίποτα άλλο, τότε είμαστε ψευδείς, ψεύτικοι, ότι κάνουμε ,είναι ψεμμα! Η αλήθεια βγαίνει από την..ΚΟΙΝΩΝΙΑ από την ενότητα.. Στην έξοδο από τον εαυτό μας..στην επικοινωνία με τους άλλους…
Για τον Ηράκλειτο, ο ΛΟΓΟΣ ήταν…είναι: Η ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ! Η παράδοση δε θέλει τον Ευαγγελιστή Ιωάννη να δανείζεται την έννοια του Λόγου στον Ευαγγέλιο του: «Εν αρχη ην ο Λόγος»…Ως γνωστόν Ο Ευαγγελιστής έζησε στην Εφεσσο, όπως και ο Ηράκλειτος, όπου υπήρχε διάχυτη η αντίληψη του «ΛΟΓΟΥ» του Ηρακλείτου. Έτσι το πήρε η παράδοση και κατέληξε στο ότι: Ο Λόγος ΕΙΝΑΙ Πρόσωπο.. Δεν είναι απλώς μία Αρχή.
Ακόμη, ο Ηράκλειτος, υπήρξε ένας.. Προφήτης,Ησυχαστής, Ερημίτης..Κατά τον σπερματικό λόγο : ¨Ένας Σαλός! Διηγούνται ότι: ¨όταν κάποτε η πολιτεία τον κάλεσε να νομοθετήσει, έφυγε ,αφήνοντάς τους χωρίς απάντηση, και πήγε και έπαιζε αμάδες (πεσσούς) με τα παιδιά…Όταν δε τον ερώτησαν ξανά γιατί δεν νομοθετεί, απάντησε: Περιττόν, γιατί σεις οι ίδιοι θα τους καταργήσετε, με το να τουςπαραβιάζετε! Έτσι είναι προτιμότερο να παίζει κανείς με τα παιδιά , παρά να ασχολείται με σας! Στη συνέχεια ανεχώρησε σε παρακείμενο βουνό και ζούσε μόνος του σε απόλυτη φτώχεια. Κάποια στιγμή ασθένησε, μάλλον από υδρωπικία, και μη μπορώντας να θεραπευθεί, περιεβλήθη με ακαθαρσίες και κατέληξε να φαγωθεί από τα σκυλιά!
Έζησε ΑΠΟΦΑΤΙΚΑ, όπως και πέθανε!
Η βασική του θεωρία! Ο ΛΟΓΟΣ! Έλεγε : Ο λόγος είναι η αρχή που διέπει το σύμπαν!
Ο Λόγος είναι : ΑΕΙΖΩΟΝ ΠΥΡ! Από τη φωτιά βγαίνουν ΟΛΑ τα αίτια..
Ο αέρας, κι από τον αέρα.. το σύννεφο, κι απ αυτό η βροχή, κι απ τη βροχή η ΓΗ.. Διαστολή-συστολή και μετά πάλι το.. ΠΥΡ.. το: ΑΕΙΖΩΟΝ.
«Και ην, και έστι, και εσται..ούτε αρξάμενον, ούτε παυσάμενον..» Για τους ορθοδόξους, είναι το Πύρ του Αγίου Πνεύματος.. Ο Λόγος είναι το Πύρ! Αυτός που διέπει τα πάντα!
Το τρίτο , βασικό σημείο του Ηράκλειτου είναι: ΤΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ..ΚΙΝΗΣΗ..που σημαίνει ότι: Δεν υπάρχει τίποτε σταθερό μέσα στο σύμπαν!τα πάντα ΡΕΙ .. Άρα για τον Ηράκλειτο,τίποτα δεν είναι σταθερό..Μόνο ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ.. όμως μεαρμονία.. Έλεγε: «Ο πόλεμος πατήρ των πάντων», υπό την έννοια της υπάρξεως κινήσεως και αλλαγής.. Όμως στο βάθος είναι η αρμονία.. Διότι αυτή είναι η ενοποιούσα αρχή, ο συμπαντικός λόγος.. των πάντων! ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ..
Έλεγε: Αν ο σκοπός του ανθρώπου είναι Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ, τότε ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΗ….
Έλεγε: Τι είναι ο αιώνας.. Ο αιώνας είναι ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ.. που παίζει.. πεσσούς.. Αν δεν γίνουμε παιδιά ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ την.. ενηλικίωση, που συνδέεται με :
ΤΑ ΠΑΘΗ,ΤΙΣ ΑΝΤΙΖΗΛΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ..ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΟΙ…
Αυτός ήταν ο Μεγάλος φιλόσοφος Ηράκλειτος.

Διαβάστε περισσότερα.. "ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ..Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ"

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Αθανασία της ψυχής και Πλάτων


Μελετώντας την πορεία της Φιλοσοφίας στον Ελληνικό κόσμο, συναντάμε μεγάλες προσωπικότητες που με τη σκέψη και το έργο τους σημάδεψαν ανεξίτηλα όχι μόνο την ελληνική αλλά και την παγκόσμια φιλοσοφική σκέψη και πορεία. 

Ανάμεσά τους ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, δύο πραγματικοί γίγαντες της διανόησης, του πνεύματος και της φιλοσοφίας που συνδέθηκαν στενά μεταξύ τους, δίδαξαν μεγάλες αλήθειες, αναγνωρίστηκαν, τιμήθηκαν και αποτέλεσαν παράδειγμα μίμησης από τις μεταγενέστερες γενιές.
Οι δύο αυτοί μεγάλοι φιλόσοφοι εκτός των άλλων ασχολήθηκαν και με την έννοια «ψυχή», η οποία ετυμολογικά θεωρείται μεταρρηματικό παράγωγο της λέξης «ψύχω» που σημαίνει πνέω, φυσώ. Ο όρος δηλώνει γενικά την άυλη πλευρά και ουσία του ανθρώπου, την πλευρά, στην οποία οφείλει την ατομικότητα και την ανθρώπινη φύση του.

Όπως είναι ευρέως γνωστό, ο πατέρας της παγκόσμιας φιλοσοφίας, Σωκράτης δεν κατέγραψε τις ιδέες του, με αποτέλεσμα να έχουμε ως μοναδική πηγή γι’ αυτές, τα έργα του μαθητή του, Πλάτωνος. Έτσι παρόλο που το ζήτημα της ψυχής ετέθη πρωτίστως από τον Σωκράτη, ο οποίος στην απολογία του στο δικαστήριο της Ηλιαίας μιλά ξεκάθαρα για την αιωνιότητα και την αθανασία της, θεωρείται ότι πρώτος ο Πλάτων μας κληροδότησε μία συστηματική θεωρία περί ψυχής, την οποία εντάσσει μέσα σε όλη τη φιλοσοφία και την κοσμοθεωρία του.
Συγκεκριμένα, o Σωκράτης αναφερόμενος στο θάνατο λέει πως αν πρόκειται για αναχώρηση προς κάποιον άλλον τόπο στον οποίο συναντιούνται όλοι όσοι έχουν πεθάνει, δεν θα μπορούσε να του τύχει μεγαλύτερο καλό, αφού θα βρεθεί κοντά στο Όμηρο, τον Ορφέα, τον Οδυσσέα, και άλλους θαυμαστούς ανθρώπους που θα μείνουν για πάντα αθάνατοι. «εἰ δ’ αὖ οἷον ἀποδημῆσαι…ἀγαθὸν τούτου εἲη ἂν».




Ο Πλάτων όμως γνωρίζει πως ο δάσκαλός του για αυτές του τις ιδέες αναγκάσθηκε να πιει το κώνειο και γι αυτό τις εκθέτει με ερωτηματικό τρόπο. Ως μαθητής του πρέσβευε τα ίδια με το δάσκαλό του, όπως φαίνεται και από το πλήθος των έργων που αναφέρονται στην έννοια της ψυχής, όπως ο Μαίνων, ο Φαῖδρος, ο Φαίδων, που μπορεί να θεωρηθεί ως συνέχεια της Απολογίας, και η Πολιτεία στην οποία μεταξύ των άλλων παρατίθεται ο μύθος του σπηλαίου και η περιγραφή ενός δαιμόνιου τόπου, όπου συγκεντρώνονται οι ψυχές μετά τον θάνατό τους, αλλά και ο Τίμαιος. Μέσα από τους διαλόγους του ο Πλάτων εκφράζει πολλές εκδοχές για το ότι η ψυχή είναι οντότητα ξεχωριστή από το σώμα παρόλη τη σύνδεσή τους, η οποία είναι αναπόφευκτη και ατυχής.

Στον «Μαίνωνα» ο Πλάτων μιλά για την θεωρία της ανάμνησης, κατά την οποία η ψυχή ως αθάνατη και αναλλοίωτη αποκομίζει γνώσεις κατά την περιπλάνησή της, τις οποίες καλείται και μπορεί κάθε φορά να επαναφέρει στη μνήμη της. Άρα η γνώση στην ουσία είναι ανάμνηση. Η γνώση όμως αυτή δεν έχει καμία σχέση με τα εμπειρικά, με τα αισθητά γεγονότα (ο Πλάτων διαχωρίζει πάντοτε τα αισθητά από τα νοητά, αληθινά δηλαδή όντα).
Αλλά και στον «Φαίδωνα» ο Πλάτων παραθέτει τα επιχειρήματα του Σωκράτη υπέρ της αθανασίας της ψυχής, τα οποία δεν δίστασε να εκθέτει ακόμα και κατά την παραμονή του στο δεσμωτήριο.


Παραθέτει όμως ακόμα ένα επιχείρημα υπέρ του άφθαρτου της ψυχής, αποδεικνύοντας πως το σώμα ως κάτι το φθαρτό, μετά το θάνατο, θα διασπαστεί στα κομμάτια που το αποτελούν. Η ψυχή όμως εάν κατά τη διάρκεια της ζωής επικεντρωθεί στην επιδίωξη της γνώσης και στην ταυτόχρονη περιφρόνηση, κατά το δυνατόν, της σχέσης της με το σώμα, τότε φθάνει σ’ εκείνο το σημείο με το οποίο είναι κατ’ ουσίαν συγγενής – και αυτό δεν είναι άλλο από το θείον- και οδηγείται έτσι στην ευδαιμονία. «Γέννηση δεν υπάρχει σε κανένα από όλα τα θνητά πράγματα και ούτε τέλος με το (…) θάνατο, παρά μόνο ανάμειξη και διαχωρισμός τεσσάρων στοιχείων· φωτιά, αέρας, νερό, γη (…)».

Ώσπου σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα του, όπως ανέφερα και παραπάνω, την «Πολιτεία» παραθέτει την αλληγορία του σπηλαίου, ως ένα ακόμη έμμεσο επιχείρημα για την αθανασία της ψυχής.
 Θεωρεί λοιπόν ο Πλάτων, βαθιά επηρεασμένος από τον Σωκράτη, τον γήινο κόσμο ψεύτικο (κόσμος της αισθήσεως), τον οποίο απεικονίζει με ό,τι βρίσκεται εντός του σπηλαίου, ενώ ο αληθινός κόσμος βρίσκεται έξω από το σπήλαιο (κόσμος των ιδεών). Οι άνθρωποι κρατούνται δέσμιοι μέσω των προβλημάτων της καθημερινότητας που οι «δεσμοφύλακες», οι εκάστοτε δηλαδή πολιτικάντηδες και  ψευτο-διανοούμενοι τους έχουν επιβάλει, προκειμένου να τους χειραγωγούν και να τους αποσπούν την προσοχή από κάθε είδους αναζήτηση και ενασχόληση με πράγματα ουσιαστικά.

Πιστεύω, θα τολμήσω να σας το καταθέσω, ότι εάν καταφέρναμε να ισορροπήσουμε τους δύο αυτούς κόσμους με ελαφρά κλίση προς τον νοητό, τον αληθινό δηλαδή, η ζωή μας θα είχε διευκολυνθεί τα μέγιστα, αποφεύγοντας κάθε είδους κρίση και πρωτίστως τις κρίσεις αξιών.

Πηγές: Bormann K., Πλάτων

Θεοδωρακοπούλου Ι., Εισαγωγή στη Φιλοσοφία
Έρευνα για το ΠΥΓΜΗ.gr: Ελένη Γεωργακάκη, Φοιτήτρια Φιλοσοφικής
Διαβάστε περισσότερα.. "Αθανασία της ψυχής και Πλάτων"

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΦΥΛΑΞΤΕ ΤΟ


Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά.. 

ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού... 
Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη». 


Παραδείγματα: 
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: "θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ". 
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ! 
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς... 

BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού. 
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού. 
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο. 
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ. 
CARE = από το καρέζω. 
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη. 
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα. 
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ 
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo! 
DOUBLE = από το διπλούς - διπλός. 
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω. 
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε 
EYES = από το φάεα = μάτια. 
FATHER = από το πάτερ (πατήρ). 
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος. 
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα). 
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια. 
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά. 
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό 'ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης). 
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο. 
ILLUSION = από το λίζει = παίζει. 
ΙS = από το είς. 
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους). 
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με ( ...;είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη). 
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα). 
LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και 'λάF ω ' σημαίνει "θέλω πολύ". 
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι. 
MATRIX = από το μήτρα. 
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός. 
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος. 
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα. 
ME = από το με. 
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης. 
MENACE = από το μήνις. 
MENTOR = από το μέντωρ. 
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2). 
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το ...; menu! 
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ). 
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει. 
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ. 
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου! 
MOW = από το αμάω = θερίζω. 
NIGHT = από το νύχτα. 
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο ("νέ τρώει, νέ πίνει"), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου. 
PAUSE = από το παύση. 
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι. 
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα. 
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι. 
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (') προφέρεται ως σ = σερπετό. 
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις. 
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται). 
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς. 
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή). 
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό. 
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση. 
YES = από το γέ = βεβαίως. 
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ. 
Eργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου , Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών», η Αναστασία  Hellas-now                                                                                    skandalistis.blogspot.gr                                                                                    
Διαβάστε περισσότερα.. "Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΦΥΛΑΞΤΕ ΤΟ"

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΟΦΙΑ



ΘΑΛΗΣ

Το παλαιότερο από τα όντα είναι ο Θεός, διότι είναι αγέννητος, Το ωραιότερο δημιούργημα είναι ο κόσμος, διότι είναι έργο Θεού ,Το μεγαλύτερο ο χώρος, διότι χωράει τα πάντα ,το γρηγορότερο ο νους, διότι τρέχει παντού, Το ισχυρότερο η ανάγκη, διότι κυριαρχεί σε όλα, Το σοφότερο ο χρόνος, διότι ανακαλύπτει τα πάντα.

Ό,τι προσφέρεις στους γονείς σου, τα ίδια περίμενε να πάρεις από τα παιδιά σου.

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

"μην περνάς τα όρια της ζυγαριάς", δηλαδή μην είσαι πλεονέκτης,
"μη σκαλίζεις τη φωτιά με το μαχαίρι", δηλαδή μην ερεθίζεις με αιχμηρές κουβέντες έναν άνθρωπο ήδη εξοργισμένο,
"μη μαδάς το στεφάνι", δηλαδή μην παραβαίνεις του νόμους, που είναι τα στεφάνια των πόλεων.
"μην τρως την καρδιά σου", δηλαδή μην αφήνεις τις στεναχώριες να σε τυραννούν,
"μη στρογγυλοκάθεσαι πάνω στην καθημερινή μερίδα σταριού", δηλαδή μη μένεις άπρακτος,

ΑΛΚΜΑΙΩΝ Ο ΚΡΟΤΩΝΙΑΤΗΣ

Τα περί αοράτων όπως και τα περί των θνητών μόνο οι θεοί τα αντιλαμβάνονται με σαφήνεια, οι άνθρωποι μπορούν μόνο να κάνουν υποθέσεις

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Τα πάντα ρέουν και τίποτα δε μένει, τα πάντα κυλούν και τίποτα δε μένει σταθερό Δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στα ίδια νερά του ποταμού. Ούτε μπορείς ν' αγγίξεις δυο φορές τη φθαρτή ουσία στην ίδια κατάσταση γιατί αυτή με την ορμή και την ταχύτητα που αλλάζει σκορπίζει και πάλι μαζεύεται, πλησιάζει και φεύγει.

Eξαπατούνται οι άνθρωποι στη γνώση των φανερών πραγμάτων, όπως σχετικά με τον Όμηρο που έγινε ο σοφότερος απ' όλους τους Έλληνες. Γιατί και εκείνον τον εξαπάτησαν κάποια παιδιά που σκότωναν ψείρες, λέγοντάς του: όσα είδαμε και πιάσαμε, εγκαταλείπουμε, μα όσα δεν είδαμε κι ούτε πιάσαμε, τα φέρνουμε πάνω μας.
Ο θεός είναι ημέρα-νύχτα, χειμώνας-θέρος, πόλεμος-ειρήνη, χορτασμός-πείνα. Αλλοιώνεται όπως η φωτιά που όταν αναμιχθεί με θυμιάματα, όνομα παίρνει κατά την ευωδιά του καθενός

Αυτοί που κοιμούνται είναι εργάτες και συνεργοί σε όσα γίνονται στον κόσμο

Η ζωή του πυρός οφείλεται στον θάνατο του χώματος, η ζωή του αέρα στο θάνατο του πυρός, η ζωή του ύδατος στο θάνατο του αέρα, η ζωή του χώματος στο θάνατο του ύδατος

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ

Διπλή ιστορία θα σου πω. 
Κάποτε απ' τα πολλά βγήκε το ένα 
και μι' άλλη φορά
απ' το ένα τα πολλά. 
Διπλή είναι η γέννηση των θνητών,
διπλή και η φθορά τους, 
τη μία τη φέρνει και τη χαλάει η σύναξη των πραγμάτων, 
την άλλη την θρέφει και τη σταματάει ο χωρισμός τους. 
Κι αυτή η εναλλαγή δεν έχει τελειωμό, 
άλλοτε η Φιλότητα ενώνει τα πράγματα και τα κάνει ένα,
και άλλοτε το Νείκος τα χωρίζει.

ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ

Ένας θεός, ο μέγιστος ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους, καθόλου όμοιος με τους θνητούς στο σώμα ή στο πνεύμα.
Οι θνητοί νομίζουν ότι οι θεοί γεννιούνται και ότι έχουν φορέματα και φωνή και σώμα σαν το δικό τους. Αλλά αν τα βόδια και τα άλογα ή τα λιοντάρια είχαν χέρια ή μπορούσαν να σχεδιάσουν με τα χέρια και να κάνουν έργα που κάνουν οι άνθρωποι, τα άλογα θα απεικόνιζαν τους θεούς σαν άλογα , τα βόδια σαν βόδια, και θα έκαναν το σώμα τους σαν το δικό τους. Οι Αιθίοπες λένε ότι οι θεοί τους είναι πλακουτσομήτιδες και μαύροι, οι Θράκες ότι οι δικοί τους θεοί είναι γαλανομάτηδες και κοκκινοτρίχηδες

Κανένας άνθρωπος δεν ξέρει, ούτε θα μάθει ποτέ, την αλήθεια για τους θεούς και για τα όσα λέω, γιατί ακόμα κι αν κατά τύχη κάποιος είπε την πλήρη αλήθεια, δεν το ξέρει. Για όλα τα πράγματα υπάρχουν μόνο γνώμες.

Οι θεοί δεν τα φανέρωσαν όλα εξαρχής στους ανθρώπους, αλλά ψάχνοντας οι άνθρωποι βρίσκουν με τον καιρό το καλύτερο.

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ

Στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουμε τίποτα σταθερό, αλλά μόνο ό,τι μεταβάλλεται ανάλογα με την κατάσταση του σώματος και τη φύση των εξωτερικών επιδράσεων και των αντεπιδράσεων που προέρχονται μέσα από τους ίδιους. Στη συμβατική μας καθημερινή γλώσσα μιλάμε για γλυκό, πικρό, θερμό, ψυχρό, για χρώματα ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο άτομα και κενό.

Ο Άνθρωπος είναι μικρογραφία του κόσμου.

Καλύτερος σύμβουλος για την αρετή αποδεικνύεται εκείνος που χρησιμοποιεί τη συμβουλή και την πειθώ παρά εκείνος που χρησιμοποιεί το νόμο και τον εξαναγκασμό. 
Γιατί είναι φυσικό να κάνει κρυφά το κακό αυτός που κρατήθηκε μακριά από την αδικία με το φόβο του νόμου, ενώ αυτός που οδηγήθηκε στο σωστό με την πειθώ δεν είναι φυσικό ούτε κρυφά ούτε φανερά να κάνει κάτι ανάρμοστο. Γι' αυτό, αν κάποιος κάνει το σωστό κάτω από το φως της σύνεσης και της γνώσης, γίνεται γενναίος και ταυτόχρονα άνθρωπος με ευθυκρισία

Οι μεγάλες επιθυμίες δημιουργούν μεγάλες ανάγκες

Σκέφτεται σωστά αυτός που δεν λυπάται για όσα δεν έχει, αλλά που χαίρεται για όσα έχει.


ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Σοφία είναι να νικήσουμε τον εαυτό μας, ενώ άγνοια να νικηθούμε από αυτόν


ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ

Οι άνθρωποι δεν ταράζονται για τα πράγματα, αλλά από αυτό που πιστεύουνε για τα πράγματα


ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΡΟΔΙΟΣ

O Χρόνος είναι ο πατέρας της αλήθειας.


ΠΛΑΤΩΝΑΣ

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο είναι να αποφεύγει να σκέφτεται


ΔΕΛΦΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

esoterica.gr
Διαβάστε περισσότερα.. "ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΟΦΙΑ"

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Η Μάχη των Θερμοπυλών - Όταν οι λίγοι αντιμετώπισαν τους πολλούς και νίκησαν την ήττα


«Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες…» 
Κ.Π. Καβάφης  

Στα τέλη του καλοκαιριού του 480 π.Χ. δύο στρατοί βρέθηκαν αντιμέτωποι στο στενό των Θερμοπυλών. Ο Περσικός στρατός, που πήγαινε νότια με στόχο να καταλάβει τις ελληνικές πόλεις και απέναντι του, πάντα ετοιμοπόλεμος, ο Ελληνικός στρατός, οι δυνάμεις από διάφορες πόλεις που είχαν συνενωθεί προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κοινό εχθρό.

Η Μάχη των Θερμοπυλών χαράχτηκε με τα λαμπρότερα γράμματα στην ελληνική και στην παγκόσμια ιστορία, ως μνημείο γενναιότητας και αυτοθυσίας μπροστά στο χρέος για την πατρίδα. Η περσική αυτοκρατορία είχε ήδη επιχειρήσει μία πρώτη εισβολή στον ελληνικό χώρο, το 490 π.Χ. επί βασιλείας Δαρείου. Η έκβασή της δεν ήταν ευνοϊκή για τους Πέρσες, καθώς, αν και αρχικά κατέλαβαν ορισμένες πόλεις, τελικά νικήθηκαν στην περίφημη Μάχη του Μαραθώνα από τους Αθηναίους. Ωστόσο, το σχέδιο εισβολής στην Ελλάδα δεν ξεχάστηκε.

Σύντομα ο Δαρείος άρχισε να συγκεντρώνει νέο μεγάλο στρατό για να εισβάλλει ξανά στην ηπειρωτική Ελλάδα και να την καταλάβει αυτή τη φορά ολοκληρωτικά. Το 486 π.Χ, όμως, οι Αιγύπτιοι επαναστάτησαν (η Αίγυπτος είχε πέσει στα χέρια των Περσών επί Κύρου), αναβάλλοντας επ’ αορίστον την εισβολή των Περσών στην Ελλάδα. Ο Δαρείος πέθανε, καθώς ετοιμαζόταν να βαδίσει εναντίον της Αιγύπτου και ο θρόνος της Περσίας πέρασε στον γιο του, Ξέρξη Α΄. Ο Ξέρξης κατέπνιξε εύκολα την αιγυπτιακή επανάσταση και πολύ γρήγορα ξανάρχισε τις προετοιμασίες του πατέρα του για την εισβολή στην Ελλάδα. Η εισβολή απαιτούσε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και συγκέντρωση στρατού και υλικών. Ο Ξέρξης αντιλήφθηκε ότι τα στενά του Ελλησπόντου έπρεπε να γεφυρωθούν για να μπορέσει ο στρατός του να περάσει στην Ευρώπη και επίσης έπρεπε να ανοιχθεί μία διώρυγα κοντά στο όρος Άθω όπου, λόγω καταιγίδας το 492 π.Χ., είχε καταστραφεί ο περσικός στόλος. Η κατασκευή αυτών των τεχνικών έργων ήταν πολύ δύσκολη, ειδικά την εποχή εκείνη. Στις αρχές του 480 π.Χ., οι ετοιμασίες τελείωσαν και ο στρατός που συγκέντρωσε ο Ξέρξης στις Σάρδεις πέρασε στην Ευρώπη, περνώντας τον Ελλήσποντο πάνω από 2 πλωτές γέφυρες.

Οι Αθηναίοι εν τω μεταξύ ετοιμάζονταν για πόλεμο με τους Πέρσες από τα μέσα της δεκαετίας του 480 π.Χ. και το 482 π.Χ., υπό την ηγεσία του Αθηναίου πολιτικού Θεμιστοκλή και μετά από συμβουλή της Πυθίας πάρθηκε η απόφαση να δημιουργήσουν ένα μεγάλο στόλο από τριήρεις, ο οποίος θα χρησίμευε για τις μάχες με τους Πέρσες. Ωστόσο, οι Αθηναίοι δεν πέτυχαν την απόλυτη αρχηγία των χερσαίων και θαλάσσιων ελληνικών δυνάμεων και επιπλέον θα χρειάζονταν μια ισχυρότερη συμμαχία για να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες. Το 481 π.Χ. ο Ξέρξης έστειλε πρεσβευτές στην Ελλάδα ζητώντας υποταγή, αλλά σκόπιμα απέφυγε να στείλει πρεσβευτές στην Αθήνα και στη Σπάρτη. Εν τω μεταξύ, η Σπάρτη και η Αθήνα έλαβαν η καθεμία την υποστήριξη κάποιων ελληνικών πόλεων. Το φθινόπωρο του 481 π.Χ. στην Κόρινθο συναντήθηκαν οι εκπρόσωποι των ελληνικών πόλεων και δημιουργήθηκε η Ελληνική Συμμαχία, που είχε τη δύναμη να στείλει απεσταλμένους ζητώντας για βοήθεια και παροχή στρατευμάτων από κάθε πόλη-μέλος για αμυντικούς σκοπούς. Αυτό ήταν αξιοσημείωτο για το διχασμένο ελληνικό κόσμο, αφού οι ελληνικές πόλεις-κράτη συμμετείχαν ακόμα σε εμφυλίους πολέμους.

Το 480 π.Χ. συγκλήθηκε νέο συνέδριο. Μια αντιπροσωπεία από τη Θεσσαλία πρότεινε οι σύμμαχοι να στρατοπεδεύσουν στα στενά των Τεμπών, στα σύνορα της Θεσσαλίας, για να ανακόψουν την προώθηση του Ξέρξη. Μια δύναμη από 10.000 οπλίτες συγκεντρώθηκε στα στενά των Τεμπών, πιστεύοντας ότι οι Πέρσες δεν θα μπορούσαν να περάσουν. Ωστόσο, εκεί, ειδοποιήθηκαν από τον Αλέξανδρο Α΄ της Μακεδονίας ότι η κοιλάδα θα μπορούσε να παρακαμφθεί μέσω του περάσματος του Σαρανταπόρου και καθώς ο στρατός του Ξέρξη ήταν σαφώς μεγαλύτερος, οι Έλληνες οπισθοχώρησαν. Λίγο αργότερα, έμαθαν ότι ο Ξέρξης είχε περάσει τον Ελλήσποντο.

Ο Θεμιστοκλής πρότεινε μια δεύτερη στρατηγική άποψη στην Ελληνική Συμμαχία. Η διαδρομή στη νότια Ελλάδα (στη Βοιωτία, στην Αττική και στην Πελοπόννησο) θα απαιτούσε από τον στρατό του Ξέρξη να περάσει από το στενό πέρασμα των Θερμοπυλών. Το στενό θα μπορούσε εύκολα να κλείσει από τους Έλληνες οπλίτες, παρά την αριθμητική υπεροχή των Περσών. Επιπλέον, για να αποτρέψει τη παράκαμψη του στενού των Θερμοπυλών από τη θάλασσα, ο συμμαχικός στόλος θα έκλεινε τα στενά του Αρτεμισίου. Αυτή η τακτική έγινε δεκτή, ωστόσο, οι πελοποννησιακές πόλεις σχεδίαζαν να υπερασπιστούν τον Ισθμό της Κορίνθου σε περίπτωση που το σχέδιο αποτύχει, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά των Αθηναίων έφευγαν μαζικά από τη Τροιζήνα.

Ο περσικός στρατός φαίνεται να αργοπόρησε στη Θράκη και στη Μακεδονία, αλλά τελικά, τον Αύγουστο του 480 π.Χ., τα νέα της περσικής προσέγγισης έφθασαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο που οι Σπαρτιάτες, οι φυσικοί αρχηγοί της συμμαχίας, γιόρταζαν τα Κάρνεια. Σύμφωνα με τα έθιμα των Σπαρτιατών, την περίοδο της γιορτής των Καρνείων, ήταν απαγορευμένη κάθε στρατιωτική δραστηριότητα. Ήταν επίσης η περίοδος των Ολυμπιακών Αγώνων και λόγω της Ολυμπιακής εκεχειρίας θα ήταν διπλή ιεροσυλία για τους Σπαρτιάτες να βαδίσουν σε πόλεμο. Τελικά, οι Έφοροι της Σπάρτης αποφάσισαν ότι η επείγουσα κατάσταση ήταν αρκετά σημαντική δικαιολογία για να στείλουν στρατό στις Θερμοπύλες, υπό την ηγεσία του βασιλιά τους Λεωνίδα Α΄. Ο Λεωνίδας πήρε μαζί τους 300 άνδρες από τη βασιλική σωματοφυλακή, τους Ιππείς, καθώς και αρκετούς στρατιώτες από άλλα μέρη της ευρύτερης περιοχής (συμπεριλαμβανομένων των ειλώτων).

Ο θρύλος των Θερμοπυλών, όπως αναφέρεται από τον Ηρόδοτο, αναφέρει ότι οι Σπαρτιάτες συνάντησαν την Πυθία, στις αρχές του 480 π.Χ. και αυτή τους έδωσε προφητεία την οποία όταν άκουσε ο Λεωνίδας πείστηκε ότι επρόκειτο για βέβαιο θάνατο, αφού οι δυνάμεις του δεν ήταν επαρκείς για μία νίκη. Γι’ αυτό και διάλεξε να πάρει μαζί του στρατιώτες που είχαν ζωντανούς γιούς, ώστε αν σκοτώνονταν στη μάχη, το όνομά τους να συνεχίζονταν από τους γιούς τους.

Στην πορεία προς τις Θερμοπύλες, η σπαρτιατική δύναμη ενισχύθηκε με άνδρες από άλλες πόλεις και έφθασε στα στενά με περισσότερους από 5.000 άνδρες. Ο Λεωνίδας διάλεξε να στρατοπεδεύσει και να υπερασπιστεί τη «μεσαία πύλη», το πιο στενό μέρος των Θερμοπυλών, ενώ οι Φωκιείς είχαν κτίσει νωρίτερα ένα αμυντικό τείχος. Από τη κοντινή πόλη της Τραχίδας, ο Λεωνίδας έμαθε ότι υπάρχει ένα πέρασμα, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για υπερκέραση των στενών των Θερμοπυλών, γι’ αυτό και έστειλε 1.000 Φωκιείς για να αποφύγει την περικύκλωση του στρατού του.

Τελικά, στα μέσα του Αυγούστου, ο περσικός στρατός πέρασε το Μαλιακό Κόλπο και έφθασε στις Θερμοπύλες. Με την άφιξη του περσικού στρατού στις Θερμοπύλες, οι Έλληνες συγκάλεσαν συνέδριο πολέμου. Μερικοί Πελοποννήσιοι πρότειναν να υποχωρήσουν στον Ισθμό της Κορίνθου και να κλείσουν το πέρασμα για την Πελοπόννησο. Οι Φωκιείς και οι Λοκροί, οι οποίοι κατοικούσαν στις κοντινές περιοχές, αντέδρασαν και συμβούλευσαν να υπερασπιστούν τις Θερμοπύλες και να στείλουν εκεί περισσότερη βοήθεια. Ο Λεωνίδας τελικά αποφάσισε να αντιτάξει άμυνα στις Θερμοπύλες.

Ο Ξέρξης έστειλε τότε απεσταλμένο για να διαπραγματευτεί με τον Λεωνίδα, ενώ στους άλλους Έλληνες προσφέρθηκε η ελευθερία τους και ο τιμητικός τίτλος «Φίλοι των Περσών» και επιπλέον καλύτερα εδάφη από ό,τι ήδη κατείχαν. Όταν ο Λεωνίδας αρνήθηκε, ο πρέσβης του ζήτησε να καταθέσει τα όπλα και ο Λεωνίδας απάντησε το θρυλικό: «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» (Έλα να τα πάρεις). Αυτή η ιστορική απάντηση του βασιλιά Λεωνίδα προς τον αλαζόνα Πέρση βασιλιά, έμεινε στην ιστορία, παραδειγματίζοντας και εμψυχώνοντας δεκάδες γενιές Ελλήνων. Η μεγάλη αλαζονεία όμως, αλλά και η εμπιστοσύνη του Πέρση βασιλιά στις στρατιωτικές του δυνάμεις, η οποία βασιζόταν περισσότερο στην αριθμητική υπεροχή τους σε σχέση με τις ελληνικές, δεν επέτρεψαν στον Ξέρξη ούτε στιγμή να σκεφτεί το μεγαλείο των απαντήσεων του Λεωνίδα, απέναντι στις αξιώσεις του.

Μετά την άρνηση του Λεωνίδα για παράδοση των όπλων και πέντε ημέρες αφότου ο περσικός στρατός είχε φτάσει στις Θερμοπύλες, η μάχη ξεκίνησε. Αν και υπάρχουν πολλές εκδοχές αναφορικά με το αριθμητικό μέγεθος, τόσο του περσικού, όσο και του ελληνικού στρατού, σύμφωνα με τις πλέον συγκρατημένες, σύγχρονες εκτιμήσεις, αναμετρήθηκαν 70.000-300.000 Πέρσες και 7.000 Έλληνες.

Η μάχη της πρώτης ημέρας, ήταν ιδιαιτέρως βίαιη και κύλησε ευνοϊκά για τους Έλληνες μαχητές, οι οποίοι σκότωσαν τόσους Πέρσες, ώστε σύμφωνα με τον θρύλο, ο Ξέρξης σηκώθηκε τρεις φορές από το θρόνο του για να παρακολουθήσει τη μάχη.

Η δεύτερη μέρα κύλησε παρόμοια με την πρώτη, αλλά το τέλος της σημαδεύτηκε από την πιο γνωστή προδοσία παγκοσμίως. Ένας ντόπιος κάτοικος, ο Εφιάλτης του Ευρυδήμου, που γνώριζε πολύ καλά την περιοχή υπέδειξε στον Πέρση βασιλιά μία στενή και δύσβατη διάβαση, την Ανοπαία ατραπό, η οποία ξεκινάει από τον Ασωπό ποταμό και καταλήγει σε πολύ μικρή απόσταση από το τρίτο στενό των Θερμοπυλών, δηλαδή στα νώτα των Ελληνικών δυνάμεων, ένα μονοπάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει προκειμένου να επιτεθεί στους Έλληνες από πίσω, περικυκλώνοντας τους.

Ο Ξέρξης, εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα που του έδωσε ο προδότης και διατάζει αμέσως μια ισχυρή περσική δύναμη 20.000 ανδρών υπό τον αρχηγό των Αθανάτων Υρδάνη, να διασχίσει με την βοήθεια του Εφιάλτη το μονοπάτι και να βρεθεί στα νώτα των Ελληνικών δυνάμεων. Έτσι τα ξημερώματα της τρίτης μέρας, οι Έλληνες βρέθηκαν να πολεμούν εναντίον δύο στρατών: αυτού που βρισκόταν μπροστά τους και αυτού που βρισκόταν πίσω τους. Με την κατάσταση να επιδεινώνεται, πάρθηκε η απόφαση τα ελληνικά στρατεύματα να αποχωρήσουν αφήνοντας πίσω μια δύναμη ικανή να συγκρατήσει του Πέρσες στρατιώτες. Έτσι λοιπόν, ο Λεωνίδας μαζί με λιγοστούς στρατιώτες, συγκριτικά με τους αντιπάλους, βρέθηκε να μάχεται εναντίον ολόκληρου του περσικού στρατού.

Οι Έλληνες, έδωσαν μια ένδοξη μάχη καταφέρνοντας να συγκρατήσουν για επαρκές διάστημα τους Πέρσες και σκοτώνοντας πολλούς εξ’ αυτών, ανάμεσα στους οποίους, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και δύο αδέλφια του Ξέρξη. Φυσικά, δεν ήταν δυνατό να νικήσουν σε μία τόσο άνιση μάχη. Αλλά ακριβώς αυτή η έκβαση της μάχης, που ενώ την γνώριζαν εκ των προτέρων, αποφάσισαν να παραμείνουν, τους καθιστά ένδοξους και την πράξη τους σύμβολο ανδρείας και αυταπάρνησης.

Το χαρακτηριστικό επίγραμμα του τύμβου των Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες, που αν και δεν σώζεται σήμερα, το γνωρίζουμε από τον Ηρόδοτο, υποδηλώνει την έννοια του καθήκοντος όχι απέναντι στον εκάστοτε άρχοντα, αλλά σε αξίες που υπερβαίνουν το ατομικό συμφέρον: «Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι». («Ξένε, ανακοίνωσε στους Σπαρτιάτες ότι εδώ βρισκόμαστε, τηρώντας τις διαταγές τους»).

Μετά τη σύγκρουση, ο ελληνικός στόλος στο Αρτεμίσιο έλαβε τα νέα για την ήττα στις Θερμοπύλες. Δεδομένου ότι η στρατηγική τους απαιτούσε νίκη και στις Θερμοπύλες και στο Αρτεμίσιο και εξαιτίας των μεγάλων απωλειών τους, ο ελληνικός στόλος αποφάσισε να υποχωρήσει στη Σαλαμίνα. Οι Πέρσες κατέλαβαν τη Βοιωτία και την Αθήνα. Ωστόσο, αναζητώντας μια αποφασιστική νίκη κατά του περσικού στόλου, ο ελληνικός στόλος κατανίκησε τους Πέρσες στην ιστορική Ναυμαχία της Σαλαμίνας, στα τέλη του 480 π.Χ. Φοβούμενος ότι θα παγιδευτεί στην Ευρώπη, ο Ξέρξης υποχώρησε με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του στην Ασία, αφήνοντας το γαμπρό του Μαρδόνιο να ολοκληρώσει τη κατάληψη της Ελλάδας. Τον επόμενο χρόνο, ωστόσο, μετά την αποφασιστική νίκη των Ελλήνων στις Πλαταιές και την καταστροφή του στρατού του Μαρδόνιου, έληξε η περσική εισβολή και μαζί και οι Περσικοί Πόλεμοι.

Η μάχη των Θερμοπυλών έμεινε στην παγκόσμια ιστορία ως παράδειγμα αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και υπακοής στους νόμους της Πατρίδας. Η αντίσταση των Ελλήνων αποτελεί παράδειγμα των πλεονεκτημάτων της σκληρής στρατιωτικής εκπαίδευσης, του καλύτερου εξοπλισμού και της ιδιοφυούς χρήσης του εδάφους ως πολλαπλασιαστή δύναμης, αλλά και σαν σύμβολο γενναιότητας, φιλοπατρίας και απαράμηλου ηρωισμού.



ditiki.gr/
Διαβάστε περισσότερα.. "Η Μάχη των Θερμοπυλών - Όταν οι λίγοι αντιμετώπισαν τους πολλούς και νίκησαν την ήττα "