Μινωίτες Κρήτες : Οι ταξιδιώτες που εξαπλώθηκαν στον αρχαίο κόσμο!

Οι Μινωίτες Κρήτες ήσαν εκείνοι που πάτησαν το πόδι τους στο Νορντ Φρίσλαντ της νυν Γερμανίας. Κι αυτό συνέβη κατά το 1300 π.Χ.

Την παραπάνω ανακοίνωση έκανε ο καθηγητής Εθνολογίας και Ιστορί­ας του Πολιτισμού Hans – Peter Dorr (Χανς Πέτερ Ντυρ), τον Απρίλιο του 2008!..


Εάν αυτήν την ίδια ακριβώς ανα­κοίνωση την έκανε ένας δικός μας καθηγητής ή επιστήμονας, θα είχαν πέσει όλοι πάνω του να τον «φάνε» και να του κρεμάσουν την ρετσινιά του «εθνικιστή».  Όπως και αν υποστηρίξει κάποιος το απλό, πως η Βιέννη επήρε το όνομά της από την Βιάννου της Κρήτης, όταν άποι­κοι εκ της Μεγαλονήσου συνέπτυξαν πρώτοι στην θέση της εμπορικό οικι­σμό.
Η ερευνητική ομάδα του καθηγητή Ντυρ κατέληξε σε αυτό το συμπέρα­σμα έπειτα από πολυετείς ανασκα­φές στην προαναφερόμενη περιοχή (Βαττ), στα Βόρεια της μικροσκοπικής νή­σου Ζίντφαλ, στην Θάλασσα Βάντεν. Εκεί ευρίσκονται και τα υπολείμμα­τα του – άλλοτε πλούσιου – λιμανιού Ρούνγκχολτ κάτω από ένα στρώμα τύρφης του οποίου ευρέθησαν τα μι­νωικά απομεινάρια…


Ανάμεσα στα ευρήματα, που στη­ρίζουν την ανωτέρω άποψη, είναι μια ορειχάλκινη λόγχη, κεραμικά δο­χεία και αγγεία, αλλά το κυριότερο μια μινωική σφραγίδα – η πρώτη που εντοπίζεται εκτός Αιγαίου.

Στην μια της όψη εικονίζεται ένας ταύρος και στην άλλη ένα πλοίο με υπερυψωμέ­νη πρύμνη! Ίσως – κατά τον καθηγητή – να ήταν φυλακτό, που φοριόταν στον λαιμό ή στον καρπό του χερι­ού. Συμβόλιζε δε την Λευκοθέα (την Ινώ), θεά των λευκών αφρών της θα­λάσσης. η λατρεία της οποίας ήταν ιδιαιτέρως διαδεδομένη στην Κρή­τη… Ίσως μάλιστα κάποια χαράγμα­τα επί αυτών, αργότερα να αναγνω­ρισθούν ως γράμματα της γραμμικής Α. Στα ευρήματα επίσης υπάρχουν θυμίαμα από την νυν Σομαλία, κοπάλη από την ΝΑ Αφρική, λαζούλιθος από τις μακρινές Ινδίες (1)”, καθώς και σαλιγκάρια από την Ερυθρά Θάλασσα, όλα προϊόντα που εμπορεύονταν οι Κρήτες. Αυτά μετέτρεψαν το «φερόμενο έως τότε αδιανόητο, σε ιστορική πραγματικό­τητα», έγραψε γι’ αυτό το γερμανικό περιοδικό “Focus”.


Ότι τα ευρήματα παρασκευάσθη­καν περί το 1300 π.Χ. σε εργαστήριο της Νοτίου Κρήτης απέδειξε το Ερ­γαστήριο Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Βόννης, με την μέθοδο της νετρονικής ενεργοποιήσεως. (Παρόμοια σκεύη έχουν ευρεθεί μόνον σε ένα σημείο του πλανήτη, στην αρχαία κρητική πόλη Κομμό, στα Ανατολικά των Ματάλων).


Ο Ντυρ ισχυρίζεται πως σίγουρα μια κρητική αποστολή το 1300 π.Χ. είχε σταλεί προς εξερεύνηση της Β. Θαλάσσης. Το ταξίδι της ξεκίνησε από τον Κομμό, πέρασε Δυτικά της Πελο­ποννήσου, Νότια της Ιταλίας, Βόρεια της Σαρ­δηνίας και από εκεί η κρητική αποστολή έφθασε έως τις ακτές της νυν Γαλλίας, περίπου όπου σήμερα το Μονπελιέ, απ’ όπου και συνέχισαν πεζή την εμπορική – επιστημονική αποστολή τους, κατά τον καθηγητή. Εκεί αποσυναρμολόγησαν τα πλοία τους και τα μετέφεραν επί αμαξών, που έσερναν βόδια, έως το νυν λα Ροσέλ. Εκεί τα ξανασυναρμολόγησαν και συνέχισαν πλωτά έως το Νορντ Φρίσλαντ, κατέληξε ο καθηγη­τής.


Το να έφθαναν οι Μινωίτες έως την Β. Θάλασσα, γι’ αυτούς δεν θα ήταν τόσο δύσκολο, υπερθεμάτισε ο πρύ­τανης της Αρχαίας Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης Βάλτερ Μπούκερτ (2)!


Σημειώστε δε, πως στην περιο­χή αυτή ομιλείται μια διάλεκτος, η φριζική (frysk), που ανήκει σε μια παμπάλαια δυτική γερμανική ομάδα πληθυσμού, τους Φρίζες, όπως τους λενε. Αυτοί δεν είναι παρά οι αρχαί­οι Έλληνες (Μακεδονο-Θράκες Φρύγες), που έφυγαν από τις πανάρχαιες εστίες τους, στην Μ. Ασία και τον Πόντο, και κατοίκησαν έπειτα από περιπέτειες τις Βόρειες χώρες της Ευρώπης (εξ αυτών οι Φράγκοι, η Μπρυζ του Βελγίου, κλπ.). Κάποιοι εξακολου­θούν να λένε πως η φριζική ανήκει στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, όταν η θεωρία του ινδοευρωπαϊσμού έχει προ πολλού καταπέσει! Πάντως η φριζική έχει κοινά στοιχεία με την ολλανδι­κή (και την αγγλική) και έχει γραπτά κείμενα από τον 10ο μ.Χ. αι. Στην δε επαρχία Φρίσλαντ (Friesland) της Ολλανδίας, περίπου 440.000 άτομα μιλάνε ακόμη την φριζική διάλεκτο! Εξ αυτών, οι περίπου 350.000 την δη­λώνουν και ως μητρική γλώσσα τους!


Είναι επίσης γνωστό, πως οι Μινωίτες Κρήτες έφθαναν έως την Κορνουάλλη για να πάρουν κασσίτερο, που τους ήταν απαραίτητο, να το αναμεί­ξουν με χαλκό, για να κατασκευάσουν όπλα και άλλα αντικείμενα από ορεί­χαλκο, λέει ο καθηγητής Χάρτμουτ Μάτχαουζ. Επίσης, έπαιρναν από την Β. Ευρώπη κεχριμπάρι και έδιναν κρητικά κρασιά (οι Ευρωπαίοι τότε αγνοούσαν την τέχνη του κρασιού), αρώματα, υφάσματα και πολύτιμους λίθους.
Πράγματι, τον 14ο αι. π.Χ. οι Κρή­τες είχαν αυξημένες ανάγκες όπλων. για να αντιμετωπίσουν τις πολεμι­κές διαθέσεις των Αιγυπτίων και των Χετταίων. Και γι’ αυτά οι πρώτες ύλες που χρειάζονταν, δεν υπήρχαν στο νησί τους.


ΠΗΓΕΣ: Eφημερίδα ‘Έθνος», εφημερίδα του Πανεπ. Κύπρου, εφημερίδα-Κέρδος I3.4.2008., Λεκάκης Γ. «Ο Πόντιος Γάλλος, οι Γάλλοι, or Γαλάτες και οι Φρύγες Φράγκοι», άρθρο στην εφημερίδα ‘Ελληνική Αγωγή’.


ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:


(1) Κατά τον Ενήμερο, ότι οι Κρήτες είχαν εγκατασταθεί στο νησί Παγχαία στον Ινδι­κό Ωκεανό, όπου και έκτισαν ιερό ναό αφι­ερωμένο στον κορυφαίο θεό τους τον Δία.


(2) Πρόκειται για τον συγγραφέα του βιβλίου «Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός-Η επίδρα­ση της Ανατολής», (μτφρ. Αμ. Α. Λογιάκη. εκδ. Παπαδήμα*) το οποίο υποστηρίζει ότι στην «ανατολίζουσα περίοδο* (μέσα 8ου -μέσα 7ου αι. π-Χ.) – αυτήν που λέμε ομηρική εποχή – η ελληνική θρησκεία και λογοτε­χνία επηρεάσθηκε από ανατολικά πρότυπα! Και του βιβλίου -Η οριενταλιστική εποχή στην ελληνική θρησκεία και λογοτεχνία (του I984).


Γιώργος Λεκάκης Συγγραφέας – Λαογράφος