Ο καταποντισμένος οικισμός στο Παυλοπέτρι Λακωνίας, ένας από τους αρχαιότερους που έχει ανακαλυφθεί στην Ελλάδα, είναι γνωστός στους αρχαιολόγους από τις αρχές του περασμένου αιώνα, ενώ χαρτογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1968 από τον Βρετανό αρχαιολόγο Νίκολας Φλέμινγκ.
Πρόσφατες έρευνες ωστόσο, από την εφορεία εναλίων αρχαιοτήτων και το πανεπιστήμιο του Νότινχαμ, έφεραν στο φως νέα στοιχεία για την πραγματική έκταση της βυθισμένης πολιτείας, που είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι αρχικά πίστευαν οι αρχαιολόγοι.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, στο Παυλοπέτρι υπάρχουν κτίρια που η κάτοψή τους δίνει στοιχεία για έναν οικισμό της πρώιμης εποχής του χαλκού, ενώ εντοπίστηκε ένα μεγαρόσχημο ορθογώνιο παραλληλόγραμμο κτήριο, μήκους περίπου 35 μέτρων, το οποίο θεωρείται από τους μελετητές η κατοικία του ηγεμόνα.
Ο καταδυόμενος αρχαιολόγος Ηλίας Σπονδύλης αντιλήφθηκε πρώτος την πραγματική έκταση του καταποντισμένου οικισμού και έχει αναλάβει τη διεύθυνση της έρευνας που θα συνεχιστεί για τα επόμενα χρόνια.
Η προϊστορική πόλη, που χρονολογείται περί το 3.000 π.Χ. βρίσκεται σε βάθος τεσσάρων μέτρων και περιλαμβάνει ανέπαφα κτίρια, δρόμους, κιβωτιόσχημους τάφους της πρώιμης και μέσης εποχής του Χαλκού, ακόμα και λαξευτούς σε πέτρωμα τάφους από τη Μυκηναϊκή περίοδο.
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η πολιτεία καταποντίστηκε σε δύο φάσεις με απόκλιση εκατοντάδων χρόνων μεταξύ τους.
skai
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου